علوم و معارف حدیث

شهر جواب ـ دلیل محکم و قابل اعتمادی بر اعتبار دعای ناد علی یافت نشد. در کتاب بحار الانوار ابیات ناد علی از قول «ميبدی» شارح ديوان منسوب به امير المؤمنين (علیه السلام) نقل شده است؛ «ميبدی» از علمای اهل سنت است. وی در کتابش می‌گوید: «گفته شده كه در روز احد به پيامبر (صلی الله علیه و آله) ندا شد: ناد عليا مظهر العجائب، تجده عونا لك في النّوائب، كلّ غمٍّ و هَمٍّ سَينجَلي، بِوَلايَتِكَ يا عليّ يا علي يا علي».

شهر جواب ـ فرض کنیم ـ معاذ الله ـ خالقی نداریم و دنیای ما جهانی کاملا مادی است و چیزی به نام قبض روح و فرشته مرگ و جهان دیگر و اجل حتمی وجود ندارد. در چنین فرضی، آیا از جهت علمی، موضوع «تا ابد جوان ماندن» امکان دارد یا نه؟! نظر بنده این است که چون خاصیت ماده، محدودیت و فناپذیری و پوسیدن است. ادعای جاوید نگه داشتن موجودی که از لوازم ضروری‌اش، فناپذیری و پوسیدگی است، تناقضی آشکار است!

شهر جواب ـ بسیاری از روایات تحریف یا از حیث سندی ضعیف هستند و یا این که بر تفسیر آیه (و نه تحریف آیات) دلالت دارند. روایات صحیح بسیاری که به رجوع به قرآن در هنگام فتنه‌ها و عرضه داشتن روایات بر آیات کریمه قرآن دلالت دارد، به خوبی بر عدم تحریف قرآن دلالت دارد.

شهر جواب ـ بنده بعد از جستجوی مفصلی که کردم، روایتی در این زمینه پیدا نکردم. فقط یک روایت در کتاب «مستدرک الوسائل» آمده است با این مضمون: «قَالَ النَّبِيُّ (صلی الله علیه و آله): الْغِنَاءُ رُقْيَةُ الزِّنَى»‏؛ موسیقی نردبان زنا است.

شهر جواب ـ مطلب مورد اشاره شما بخشی از وصایای منسوب به لقمان حکیم است که به صورت مرسل [یعنی بدون سند] در کتاب الاختصاص نقل شده است و آغازش چنین است: بعض وصايا لقمان الحكيم لابنه:

شهر جواب ـ روایتی با این معنا نیافتم، اما درباره «اندوه اهل ایمان بر عظمت حادثه دلخراش کربلا» روایاتی وارد شده است؛ مانند: مَجْمُوعَةُ الشَّهِيدِ، نَقْلًا مِنْ كِتَابِ الْأَنْوَارِ لِأَبِي عَلِيٍّ مُحَمَّدِ بْنِ هَمَّامٍ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ أَبِي هَرَاسَةَ الْبَاهِلِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ إِسْحَاقَ الْأَحْمَرِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ إِسْحَاقَ الْأَنْصَارِيُّ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (علیه السلام) قَالَ نَظَرَ النَّبِيُّ (صلی الله علیه و آله) إِلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (علیهما السلام) وَ هُوَ مُقْبِلٌ فَأَجْلَسَهُ فِي حِجْرِهِ وَ قَالَ إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً»

شهر جواب ـ این پرسش در این جا (چرا شیعیان حدیث عشره مبشره را قبول ندارند؟) مطرح و پاسخ داده شده است. به همین دلیل، نیازی به تکرار پاسخ نیست.

شهر جواب ـ مقام زهرای مرضیه (علیها السلام) تنها از بیان آیات و روایات فهمیده می‌شود. برای این منظور، چند نمونه از آیات و روایات ـ که معانی آن‎‌ها روشن و گویاست ـ را نقل می‌کنم؛ ابتدا نمونه‌هایی از آیات شریفه قرآن که در بیان قدر و منزلت بانوی دو عالم است: آیه تطهیر: «إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً»

شهر جواب ـ منظور از پدر در این آیه، پدر نسبی و واقعی است؛ آیه کریمه می‌فرماید: محمد (صلی الله علیه و آله)، پدر هیچ یک از مردان شما [حتی زید که پسرخوانده‌اش می‌خوانید] نبود [از این رو، ازدواج پیامبر با زینب ـ که مطلقه پسرخوانده اش است ـ هیچ ایرادی ندارد].

شهر جواب ـ خداوند حکیم در خلقت جهان موجودات را حکیمانه آفریده؛ یعنى هر موجودى را به تناسب موقعیت و مسؤولیتى که باید عهده‏‌دار آن باشد، آفریده، مثلاً چشم را ظریف اما استخوان‏‌هاى اطراف آن را سخت و محکم آفریده است. در سیستم بدن هر عضوى به تناسب با وظیفه‏اش آفریده شده است تا این مجموعه اعضا با این تناسب و دقت حکیمانه بتوانند در کنار یکدیگر در سیستمى واحد، هر کدام وظیفه خود را به انجام برسانند.