اخلاق و عرفان

شهر جواب ـ نکته ای که لازم است در مساله ی دعا ونیایش به درگاه خداوند به آن توجه کرد این است که ما در مرحله ی اول لازم است شرایط رسیدن به حاجت خود را فراهم نماییم ودر کنار آن از عوامل معنوی همچون دعا بهره ببریم .در واقع هرگز دعا نمی تواند جانشین تلاش وکوشش باشد چرا که یکی از شرایط مهم اجابت دعا، به کارگیری تلاش وکوشش است برای حل مشکلات.

شهر جواب ـ همانطور که می دانید در آموزه های اسلام رزق و لقمه ی حلال از اهمیت ویژه ای برخوردار است وانسان نسبت به لقمه ی حرام به شدت نهی شده است.در روایات گوناگون نیز آثار لقمه ی حلال وتاثیر وعوارض رزق حرام به وضوح قابل مشاهده می باشد.آنچه که مورد سوال قرار گرفته است به دو شکل قابل تبیین است.
یکی استفاده از رزقی که در ذبح شرعی آن مشکوک هستید ودر واقع می شود گفت دچار وسواس شده اید که ممکن است ذبح شرعی صورت نگرفته باشد لازم است بدانید در این حالت بنا را باید بر حلیت بگذارید مگر این که خلافش برای شما ثابت شود پس با توجه به این که دلیل قطعی مبنی بر عدم ذبح شرعی ندارید خوردن این رزق بی اشکال است وحتی اگر نخوردنش باعث رنجش دیگران ویا عصبانیت پدر ومادر می شود از نظر اخلاقی بر شما لازم وواجب است که اسباب ناراحتی آنها را فراهم ننمایید.

شهر جواب ـ درحكمت 207 نهج البلاغه حضرت علی علیه السلام ارزش همانند شدن با خوبان را اینگونه بیان می کنند:وَ قَالَ [عليه السلام] إِنْ لَمْ تَكُنْ حَلِيماً فَتَحَلَّمْ فَإِنَّهُ قَلَّ مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ إِلَّا أَوْشَكَ أَنْ يَكُونَ مِنْهُمْ .
و درود خدا بر او ، فرمود : اگر بردبار نيستي، خود را به بردبارى بنماى ، زيرا اندك است كه خود را همانند مردمى كند و از جملة آنان به حساب نيايد.

شهر جواب ـ بعضی مواقع ما انسان ها در برخورد با دیگران ممکن است دچار سوءتفاهم شویم به این معنا که رفتار وگفتار وکردار دیگران را به نحوی دیگر تفسیر کنیم به وجهی که هرگز هدف وقصد ونیت طرف مقابل آن وجه نبوده است. در واقع هر جور که خودمان دوست داریم برداشت می کنیم.البته این مساله دلایل متعددی می تواند داشته باشد

شهر جواب ـ یکی از نکات مهم در رابطه با عبادات مسئله ی معرفت وشناخت خداوند است هر چقدر انسان خداوند وجایگاه او را بیشتر بشناسد معرفتش بیشتر می شود وهر چه معرفت افزون تر باشد عبادات به موقع وبا عشق وعلاقه ی بیشتری انجام می گیرد وانسان برای رسیدن لحظات نمازثانیه شماری می کند.

شهر جواب ـ «حیا» که در لغت به مفهوم شرمساری و خجالت است و در مقابل آن «وقاحت» و بی شرمی قرار دارد،[1] یکی از خصلت‏های آدمی است که خداوند زمینه‏های آن را در نهاد تمامی انسان‏ها قرار داده است، و هر فردی می‏تواند با کوشش و مجاهدت به آن دست یابد. در اصطلاح اخلاقی، حیا نوعی انفعال و انقباض نفسانی است كه موجب خودداری از انجام امور ناپسند در انسان می گردد و منشأ آن ترس از سرزنش دیگران است.

شهر جواب ـ در بیانات دینی و کلام بزرگان اگر چه نسبت به سکوت ،سفارشات متعددی شده و فوایدی برای آن ذکر شده ولکن منظور از آن فرمابشات ، تشویق به مطلق سکوت و خاموشی نیست، حتی در موردی که حقی از انسان ضایع می‌شود و یا در موردی که منکری صورت می گیرد که دراین موارد سکوت جایز نیست ، چنانچه می‌بینیم حضرت زهرا علیها السلام آن خطبه فدکیه را در مسجد مدینه ایراد نمود و از صاحب ولایت دفاع کردند و یا فرمایشات دختر بزرگوار ایشان حضرت زینب علیها السلام در کوفه و شام ...
بلکه منظور از سکوت پرهیز از هرزه گویی و کلمات بی فایده است که باعث قساوت و چه بسا مقدمه معصیت شود

شهر جواب ـ ما اگر در چارچوب دستورات دین گام بر داریم نه تنها خود گناه نمی کنیم بلکه وسیله و سبب نمی شویم که دیگری هم به گناه بیفتند، چون بعضی از خطاها هست که باعث می شود دیگران را هم باخود داخل چاه ضلالت و گمراهی فروببریم

شهر جواب ـ بعد از حقی که حق تعالی به گردن ما دارد، بالاترین حق، را پدر و مادر بر گردن ما دارند و شاهدش آیاتی است که در قرآن وجود دارد که بعد از سفارش به اطاعت از خداوند، بلافاصله اطاعت از پدر و مادر توصیه می شود

شهر جواب ـ شکستن دل انسان مومن بدون جهت شرعی که در قالب مسخره کردن،عیب جویی،افشاء سرّ،اهانت،...می‌باشد از مصادیق بارز آزار و اذیت می‌باشد آنهم اذیت روحی که قابل قیاس با آزار و اذیت جسمانی نیست و ممکن است درد آن تا مدتها و چه بسا تا آخر عمر همراه انسان باشد و در اسلام به شدت ازآن نهی شده