اصول دين در قرآن

اصول دين در قرآن

در آیات قرآن شرط قبولی اعمال چیست؟؟

شهر جواب ـخداوند در آیه های مختلف از قرآن میفرمایند که اعمال کافران تباه میشود :
کسانى که پاداش دنیوى بخواهند، (و از پاداش اخروى غافل باشند، در اشتباهند. زیرا) پاداش دنیا و آخرت نزد خداست. و خداوند، شنوا و بیناست.(نساء/134)
به تو و همه پیامبران پیشین وحى شده که اگر مشرک شوى، تمام اعمالت تباه مى شود و از زیانکاران خواهى بود.(زمر/65)
خداوند در آیه ای دیگر میفرمایند،هر کسی هر عملی داشته باشد در موردش بحق داوری و به کسی ستم نمیشود...
و به هرکس آنچه انجام داده است بى کم و کاست داده مى شود. و او نسبت به آنچه انجام مى دادند از همه آگاهتر است.(زمر/70)
این آیات چگونه با هم قابل جمع هستند؟وشرط قبولی اعمال چیست؟؟

چرا با وجود چند خدا، لزوما نظم جهان باید بهم بخورد؟

شهر جواب ـدر آیه «لو کان فیهما الهه الا الله لفسدتا» فرض شده که اگر خدایانی باشند زمین و آسمان به فساد کشیده می شدند. چرا با وجود چند معبود لزوما نظم باید بهم بخورد؟ ممکن است معبودها با هم هماهنگ باشند و اختلاف شان فقط در تعددشان باشد؟

چرا در برخی آیات قرآن گفته شده که در قیامت از انسان‌ها سؤال می‌شود؛ اما در برخی دیگر از آیات گفته شده که از کسی سؤال نمی‌شود؟

شهر جواب ـ قیامت توقف‌گاه‌های متعددی دارد و بنا بر ظاهر، این آیات ناظر به این تعدد توقف‌گاه‌ها است، یعنی در برخی توقف‌گاه‌ها سؤال می‌شود و در برخی دیگر، سؤالی پرسیده نمی‌شود.

آیا خداوند به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و مسلمانان وعده عذاب داده است؟

شهر جواب ـ در بعضى از روايات آمده كه كافران مكه، به پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و مسلمانان نفرين مى‏‌كردند و تقاضاى مرگ او را داشتند به گمان اين كه اگر آن حضرت از دنيا برود، دعوتش نيز برچيده مى‏‌شود! این آيه نازل شد و به آنها پاسخ داد. شبيه همين معنى در آيه «أَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ» (2) نیز آمده است كه آن‌ها مى‏‌گويند محمد شاعرى است كه انتظار مرگش را مى‏‌كشيم!

آیا انذار نشدن پدران اعراب جاهلی با این که در بین هر قومی، نذیری باشد، سازگار است؟

شهر جواب ـ شبیه آیه مورد اشاره شما که در سوره یس وجود دارد آیه دیگری در سوره فاطر داریم؛ «إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَ خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ كَريمٍ» (جز اين نيست كه تو كسى را بيم توانى داد كه قرآن پندآموز را (پذيرفته و) پيروى كرده و از خداى رحمان (كه پنهان از حواس است) در نهان ترسيده باشد