علوم و معارف قرآن

شهر جواب ـ با توجه به پرسشی که مطرح کردهاید به نظر میرسد آشنایی لازم با تعریف وحی و تعریف تجربه دینی را دارید، لذا به تفاوت‌های این دو می‌پردازم. در تفاوت بین وحی و بین تجربه دینی، می‌توان به مواردی اشاره نمود:

شهر جواب ـ 1. مثل ها کلام حکیمانه هستند و لذا نمی‌توان به اطلاق آنها تمسک کرد و گفت در همه جا و یا همه آن‌ها صحیح‌اند.2. قرآن توصیه به انفاق نموده و می‌فرماید: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»؛ به نيكى نمى‌‏رسيد تا از آنچه دوست مى‏‌داريد، (در راه خدا) مصرف كنيد.

شهر جواب ـ «إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنزِيرِ وَ مَا أُهِلَّ لِغَيرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيرَ بَاغٍ وَ لَا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ»؛ خداوند، تنها مردار، خون، گوشت خوک و آنچه را با نام غير خدا سر بريده ‏اند، بر شما حرام كرده است امّا كسانى كه ناچار شوند، در حالى كه تجاوز و تعدّى از حدّ ننمايند، (خدا آنها را مى‌‏بخشد چرا كه) خدا بخشنده و مهربان است.

شهر جواب ـ نویسنده «حلیة القرآن» در زمینه انواع قرائات چنین می‌نویسد: «قرائت آيات قرآن، چهار مرتبه دارد: ترتيل، تحقيق، تحدير (حَدْر)، تدوير.»تلاوت ترتيل:ترتيل در لغت عبارت است از «نظم و ترتيب در کلام». «رَتَّلَ الْکَلام» يعنی: سخن را خوب بيان کرد ـ قواعد سخن را مراعات نمود.

شهر جواب ـ به این آیه توجه فرمایید:«وَ لَقَدْ آتَيْناكَ سَبْعاً مِنَ الْمَثاني‏ وَ الْقُرْآنَ الْعَظيمَ»؛ ما به تو سوره حمد و قرآن عظيم داديم! (1)اکثر مفسران بر این عقیده هستند که این آیه اشاره به سوره «حمد» دارد و این سوره هفت آیه دارد.

شهر جواب ـ کسی نمی‌تواند دیگری را تسخیر کرده و به خدمت بگیرد.این حرف‌هایی که عوام می‌زنند صحیح نیست و اگر کسی در این زمینه اقدام کند، کاری غیر شرعی و نامعقول انجام داده و از نظر شرعی اعتبار و جایگاهی ندارد و حتی می‌تواند گناه و خلاف شرع هم باشد.

شهر جواب ـ با تحقیق زیادی که انجام دادم چنین سبک عملی به این شکل، یقینا در روایات نیست و حتی به صورت موردی هم (یعنی مثلا فلان سوره را به فلان تعداد خوانده شود) روایتی به این صورت نیست.

شهر جواب ـ این واژه را می توان از دو جهت ادبی و تفسیری مورد بررسی قرار داد.وجه ادبی:نقطه اشتراک این دو واژه این است که هر دو برای جمع «التی» به کار می‌روند.

شهر جواب ـ با این دستور، مسلمانان حق داشتند در تمام طول شب از خوردنی‌ها و نوشيدنی‌ها استفاده كنند، اما به هنگام طلوع سپيده صبح امساك و روزه را تا شب تكميل كنند.

شهر جواب ـ در سایه ایمان به خدا و پیروی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، مسلمانان دارای روحیه‌ای قوی برای مقابله با دشمن بوده و با داشتن چنین روحیه‌ای، انگیزه و توان بیشتری در خود می‌دیدند.