اسماء و صفات خداوند

شهر جواب ـ برای رهیافت به جواب بهتر است که ابتدا قاعده فلسفی را بررسی کرده و حدود آن را شناخته آنگاه به به جوابگویی بپردازیم: قاعده "معطی الشی لایکون فاقد الشی" بدین معناست که کسی که می خواهد چیزی عطا کند بایستی آن را داشته باشد و الا ندار قابلیت اعطا ندارد .

شهر جواب ـ ارحم و راحم از ریشه رحم گرفته شده اند. ارحم افعل تفضیل است به معنای مهربانترین و راحم به معنای رحم کننده ومهربان است .و روی هم به معنای مهربان ترین مهربانان است.راغب می گوید: رحمت، مهربانى و رقتّى است که مقتضى احسان نسبت به شخص مرحوم است. گاهى فقط در مهربانى و گاهى فقط در احسان بکار می رود.

شهر جواب ـ وعده با وعید تفاوت دارد. وعده در مورد پاداش های نیک به کار می رود مانند اینکه گفته شود که هرکسی که به پدر و مادر خویش نیکی کند، به بهشت می رود. در اینجا شخص گوینده وعده می دهد که فردی که به پدر و مادر خود نیکی کند، به بهشت خواهد رفت. وعید به معنای پاداش و جزای بد است. مانند آنکه گفته شود که کسی که پدر و مادر خویش را بیازارد، به جهنم می رود. پاداش جهنم رفتن، وعید است.

شهر جواب ـ تعبير به يارى كردن خدا به وضوح به معنى يارى كردن آئين او است ، يارى كردن پيامبر او، و شريعت و تعليمات او، و لذا در بعضى ديگر از آيات قرآن يارى كردن خدا و رسولش در كنار يكديگر قرار داده شده است ، در سوره حشر آيه 8 مى خوانيم : و ينصرون الله و رسوله اولئك هم الصادقون با اينكه قدرت خداوند بى پايان است ، و قدرت مخلوقات در برابر او بسيار ناچيز، ولى باز تعبير به يارى كردن خداوند مى كند، تا اهميت مساءله جهاد و دفاع از آئين حق را روشن سازد، و تعبيرى از اين با عظمت تر براى اين موضوع پيدا نمى شود.

شهر جواب ـ برای در یافت پاسخ جامع این پرسش خوب است از معنای محال واقسام آن ونمونه های بحثی مسله سخن گفته شود لذا در ابتدا باید گفت :محال سه اطلاق دارد:1ـ‌محال ذاتی؛ 2ـ محال وقوعی؛ 3ـ محال عادی (که در اطلاقات عرفی کاربرد دارد و چون این بحث فلسفی نیست و بر طبق محاورات عرفی بحث می‌کنیم می‌توان محال عادی را هم جزو محالات بدانیم).

شهر جواب ـ اگر چه در میان عامه مردم مشهور است که می گویند خداوند مانند پدر و مادر نسبت به بندگان خود مهربان است؛ اما این تشبیه و تمثیلی بیش نیست چرا که پدر و مادر فقط بستر را برای تولد نوزاد فراهم کرده و وسیله ای برای تولد فرزند هستند اما وجود نوزاد را خداوند به وی عطا فرموده است و به اصطلاح فلاسفه خداوند، علت تامه نوزاد است؛ تمام وجود نوزاد از خداست و خداست که به وی وجود می بخشید، پدر و مادر تنها بستر را برای رشد جنین فراهم کردند که البته همین کار را نیز خداوند انجام داد؛ اگر اراده خداوند نبود هیچ نوزادی متولد نمی شد