چرا ما به جای توجه به امام زمان (عجل الله تعالی) به امام حسین (علیه السلام) مراجعه می‌کنیم آن هم برای حوائج خودمان؟

سوال:
چرا ما به جای توجه به امام زمان (عجل الله تعالی) به امام حسین (علیه السلام) مراجعه می‌کنیم آن هم برای حوائج خودمان؟

پاسخ:
- واقعیت این است که در میان ما، چنین مسئله‌ای در مورد امام زمان وجود دارد و بسیاری از ما نسبت به ایشان غافل هستیم و این غفلت نه فقط بحث خواستن حوایج بلکه در مورد اطاعت از فرامین، زمینه‌سازی ظهور و غیره نیز می‌باشد.
- البته باید به این نکته نیز توجه کرد که فرامین و آموزه‌های امام زمان (عجل الله تعالی) متفاوت از جد بزرگوارشان نیست و نباید بین فرامین ایشان و امام حسین (علیه السلام) تفکیک قائل شد بلکه همه ائمه در مسیر تبیین معارف حقه الهی قدم برداشتند و اگر فردی به آموزه هایی که از سوی امام زمان (عجل الله تعالی) بیان شده، بی توجه باشد، در واقع به آموزه های جد ایشان نیز بی‌توجه بوده است.
- همه ما باید نسبت به امام عصر، معرفت خود را ارتقاء دهیم و چه از حیث علمی و نظری و چه در مقام عمل، خود را به خواسته‌های ایشان نزدیک‌تر کنیم.
- در مورد طلب حوایج و خواسته ها نیز اگرچه انسان می تواند از امام زمان (عجل الله تعالی) خواسته خود را بخواهد (و باید هم این کار را انجام دهد)، اما در مورد خصوص امام حسین (عجل الله تعالی) ویژگی های خاصی بیان شده است که طلب حوایج از ایشان را مؤکد می‌کند. مانند این حدیث از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله): خداوند به جهت شهادت حسين(علیه السلام) چهار ويژگی به آن حضرت اعطا كرده و تربت او را شفا قرار داده است، دعا تحت قبه آن حضرت را مستجاب قرار داده است، ائمه (علیه السلام) از ذريه او هستند و مدت زمان زيارت زائر آن حضرت، از ايام عمر زائر محسوب نمي‌­شود. (1) با توجه به اموری این چنین، طلب دعا برای خواسته‌ها، در کربلا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و البته این اهمیت نباید ما را از توجه به ساحت امام زمان (عجل الله تعالی) بازدارد.
- در مورد نگاه ما به امام معصوم (علیه السلام) نیز توجه به این نکته لازم است که امام معصوم (علیه السلام)، فردی نیست که صرفا برای برآورده کردن حوایج ما از سوی خداوند، منصوب شده باشد بلکه وظیفه و هدف اولیه و اصلی امام، هدایت مردم است. متأسفانه بسیاری از ما بیش از آنکه به دنبال هدایت باشیم، برای برآورده شدن حوایج به سراغ ائمه می‌رویم.

منابع:
1. حلی، ابن فهد ، عدة الداعی، قم، مكتبة الوجدانی، بی تا، ص 48.

http://www.askdin.com/showthread.php?t=45810&p=693540&viewfull=1#post693540