آیا این ظلم نیست ؟

سوال:
چرا باید لذت دو نفر دیگر باعث تولد شود در صورتی که شاید محصول شقاوتمند باشد.
آیا این ظلم نیست ؟

جواب:
خداوند برای بقا و تداوم نسل انسان،- همانند بقیه موجودات دیگر - انسان را جفت آفرید و بین دو جنس مخالف مذکر و مونث کششی قرار داد که به آن قوای جنسی و شهوت جنسی گفته می شود. اگر این شهوت جنسی و این قوای میل به جنس مخالف نبود نسل انسان و بقای نوع انسانی به خطر می افتاد چرا که انسان با فکر سطحی و کوته بینانه از زاد و ولد و به دوش کشیدن بار بزرگ کردن آن خودداری می کرد و نسل انسان منقطع می گشت.
اما خداوند حکیم برای این که نسل انسان تکثیر پیدا کرده منفعت هایی که برای نوع انسانی در نظر گرفته شده است به نسل های آینده نیز برسد میل و کششی بین زن و مرد قرار داد تا آنها به هم مایل باشند و برای ارضای غریزه جنسی به عملی که انتهای آن فرزند آوری است روی بیاورند.
آیه شریفه می فرماید: او خدایى است كه (همه) شما را از یك فرد آفرید و همسرش را نیز از جنس او قرار داد، تا در كنار او بیاساید. سپس هنگامى كه با او آمیزش كرد، حملى سبك برداشت(1)
در آیه دیگر می فرماید:
و زنانى را كه متعه مى‏كنید، واجب است مهر آنها را بپردازید. (2)
در این آیه خدای متعال کلمه «تمتع» را بیان نموده است ؛این کلمه در کتب لغت به معنای «بهره گیری و انتفاع» است ، واین بهره گیری لذت جنسی است که امام صادق (علیه السلام) آن را با لذت ترین نعمت های دنیا وآخرت می دانند :امام صادق (علیه السلام) فرمودند:برای مردم در دنیا وآخرت ، هیچ لذتی بالاتر از همبستری با زنان نیست، سپس فرمودند :اهل بهشت به چیزی بیشتر از نکاح، چه از طعام وشراب ،لذت نمی برند (3)

از طرفی برای این که این کشش و میل جنسی به انحراف کشیده نشود و انسان آن را افسار گسیخته در زندگی خود جاری نکند خدای تعالی راه و روش معینی برای ارضای صحیح غریزه طراحی کرده و به واسطه پیامبران و اولیای دین به مردم آموزش داده است. تنها راه صحیح ارضای غریزه جنسی ازدواج و تشکیل خانواده است که حدود و احکام آن را ادیان الهی مخصوصا اسلام بیان فرموده است.
اگر فرزندی از راه صحیحی که خدا برای باقی ماندن و ادامه نسل انسانی به نام ازدواج به دنیا آید این فرزند زمینه مساعدی برای رشد و رسیدن به کمال (البته با انتخاب های صحیح خود در مسیر تکلیف) خواهد داشت و این زاد و ولد (که در چارچوب شرع صورت گرفته ) نه تنها امری نامطلوب و غیراخلاقی نیست بلکه امری مطلوب و اخلاقی خواهد بود که در آموزه های دینی برای آن ثواب بسیار و فضیلت های بسیاری برای ازدواج بیان شده است.

اما اگر انسانی با سوء اختیار خود به صرف کشش و میل جنسی به جنس مخالف لذت جویی کرد و بدون در نظر داشتن ضوابط شرعی به ارضای غریزه جنسی پرداخت و خواسته و ناخواسته کودکی متولد شد این فرد با سوء اختیار خود هم به خود و هم به آن مولود نامشروع ضربه زده و مانع بزرگی سر راه سعادت خود و آن کودک گذاشته است. مانند هر عمل اختیاری دیگری که انسان با حسن اختیار و یا سوء اختیار خود در آن پدیده تاثیر می گذارد.
مثلا انسان شهوت غذا خوردن دارد که به آن اشتهاء به غذا می گویند حال اگر کسی با رعایت نکردن دستور دین و طب؛ غذای نامناسبی خورد و یا غذای مناسب را به صورت نا مناسب و بی قاعده مصرف کرد این فرد بنا بر سوء اختیار خود بیمار خواهد شد.
در مورد خارج شدن از مدار در ارضای غریزه جنسی (زنا) در سوره فرقان وعده عذاب خلد در جهنم را داده است : و زنا نمى‏ كنند و هر كس چنین كند، مجازات سختى خواهد دید! ،عذاب او در قیامت مضاعف مى‏گردد، و همیشه با خوارى در آن خواهد ماند! (4)

بنابراین شهوت جنسي براي تداوم نسل انسان و قوام بخشيدن و استمرار حيات انسان لازم و ضروري است و بدون آن حيات بشري و اجتماع انساني بقاء و دوامي ندارد . اين نيرو اگر در جا و محل مناسب خود و در حوزه دستورات دين و شرع به كار گرفته شود مفيد و آرامبخش و لذت آفرین است و اگر از كنترل خارج گردد و به طور نامشروع و غلط استفاده شود موجب ناهنجاري هاي رواني و روحي فراوان فردي و اجتماعي و فرهنگي و عامل كيفر و عذاب اخروي است . و همانگونه که اعمال انسان علاوه بر خود بر دیگران هم تاثیر می گذارد رعایت نکردن امور جنسی و در چارچوب شرع قرار ندادن آن نیز می تواند به خود و دیگران ضربه بزند. اما اگر در مقابل این کامجویی و لذت گرایی در چارچوب ازدواج شرعی قرار بگیرد نه تنها آسیبی دربر ندارد بلکه خود نوعی عبادت و موجب کمال و و سعادت فرد و اجتماع می شود.
امام باقر (علیه السلام) به این مضمون فرمود: شخصی که برای رضای خدا و احیای سنّت پیامبر (صلی الله علیه و آله) ازدواج می کند. هنگامی که با همسر خود سخن می گوید. خدای متعال برای او حسنه می نویسد. و هنگامی که نزدیک همسر خود می رود. خدای متعال گناه او را می آمرزد. و هنگامی که غسل جنابت را انجامی می دهد. به عدد قطرات آبی که به موی او رسیده است مورد آمرزش الهی قرار می گیرد.(5)

پس لذت جویی مرد و زن اگر در چارچوب قوانین دینی باشد (ازدواج) زمینه ساز کمال و سعادت خود فرد و فرزندی که از آنها متولد می شود خواهد بود و اگر خدای ناکرده فردی از این چارچوب شرعی (ازدواج) به اطفای غریزه جنسی پرداخت با عمل اختیاری خود به خود و محیط خود و حتی به فرزندی که از آن دو متولد می شود ضربه می زند و این آسیبی که این فرزند از این رفتار سوء این دو فرد می خورد به دو گونه قابل بررسی است اولا این اتفاق چون در چارچوب علت و معلول بوده و عالم ماده در این قالب طرح ریزی شده که هر معلولی از علت خود ناشی شود عین عدل تکوینی است و هر گز ظلم نمی باشد
از جنبه دیگری که قابل بررسی است این که این فرزند که متولد شده است با زمینه هایی که از لحاظ تربیتی و وراثتی دارد گرایشش به بدی ها بیشتر از افراد معمولی است خدا بر اساس همین زمینه ها او را می سنجد و از او بازخواست می کند و به او رتبه می دهد و سهم تاثیر منفی والدین او هم در آن لحاظ می شود. و این فرد ضامن سعی و تلاش خود در این مسیر خواهد بود نه پیش زمینه های غیر اختیاری و خدا به سعی و تلاش او پاداش و عذاب می دهد نه به زمینه های غیر اختیاری که این عین عدل است(عدل جزایی)

پی نوشت ها:
1- اعراف: 189: "هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ"
2- نساء:۲۴: "وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۖ كِتَابَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ ۚ وَأُحِلَّ لَكُمْ مَا وَرَاءَ ذَٰلِكُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوَالِكُمْ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا"
3-کلینی، کافی،تهران: الاسلامیه، چاپ اول، ج ۵،ص ۳۲۰.
4- فرقان: ۶۸ـ۶۷: "وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ يَلْقَ أَثَامًا"
5- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تصحیح جمعی از محققان، بیروت: دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، چ دوم، ج100 ص 306.

http://www.askdin.com/showthread.php?t=63770&p=1003942&viewfull=1#post10...