دین مبین اسلام به نظافت فردی و اجتماعی اهمیت بسیاری قائل است و از این رو سفارش هایی را در این باره برای انسانها بیان می دارد. در همین راستا به طور مشخص برخی از مصادیق ضروری و روش های نظافت را بیان داشته است. برخی از این کلمات که در کتاب حلیه المتقین آمده است در ادامه ذکر می شود.
منقول است كه: دارو گذاشتن زير بغل بهتر است از تراشيدن و تراشيدن بهتر است از كندن.[1]
در حديث ديگر وارد شده است كه: بسيار بود كه آنحضرت از براى ازاله موى زير بغل بحمام مى رفتند و همين موضع را دارو ميكشيدند و بيرون مى آمدند.[2]
مردان را يكى از دو چيز سنت است يا آنكه موى سر را بتراشند و اين بهتر است يا آنكه موى سررا بگذارند و تربيت كنند بآنكه بشويند و شانه كنند.[3]
حضرت صادق (عليه السلام) فرمود كه موى سر را از بيخ بگير تا چرك نگيرد و جانوران در آن جا نكنند و گردنت گنده شود و ديده ات جلا يابد و بدنت راحت يابد.[4]
درحديث ديگر فرمود كه موى پشت سر را تراشيدن غم را زايل ميكند.[5]
سنت است ريش را ميانه گذاشتن نه بسيار بلند و نه بسيار كوتاه.[6]
در حديث ديگر منقول است كه: دارو گذاشتن زير بغل بهتر است از تراشيدن و تراشيدن بهتر است از كندن.[7]
لازم به یاد اوری است که آنچه از نظر دین مبین اسلام اهمیت دارد نظافت و بهداشت فردی و عمومی است و روش های نظافت به طور طبیعی قابل تغییر و تفاوت خواهد بود. علاوه بر اینکه برخی توصیه های دینی درباره روش های نظافت مانند نوره کشیدن بسته به زمان یا سلیقه افراد یا اختراع ابزارهای جدید نظافت قابل تغییر است و یک حکم واجب و حتمی لایتغیر نمی باشند. خصوصا هنگامی که برخی از این روشها با حقوق دیگران و فضای جدید زندگی فردی و اجتماعی در تعارض قرار گیرد. لذا اعمال سلیقه های فردی در صورتی که در راستای نظافت بهتر و برتر باشد منعی ندارد و نمی توان محدودیتی برای آن قائل شد.
منقول است كه: دارو گذاشتن زير بغل بهتر است از تراشيدن و تراشيدن بهتر است از كندن.[1]
در حديث ديگر وارد شده است كه: بسيار بود كه آنحضرت از براى ازاله موى زير بغل بحمام مى رفتند و همين موضع را دارو ميكشيدند و بيرون مى آمدند.[2]
مردان را يكى از دو چيز سنت است يا آنكه موى سر را بتراشند و اين بهتر است يا آنكه موى سررا بگذارند و تربيت كنند بآنكه بشويند و شانه كنند.[3]
حضرت صادق (عليه السلام) فرمود كه موى سر را از بيخ بگير تا چرك نگيرد و جانوران در آن جا نكنند و گردنت گنده شود و ديده ات جلا يابد و بدنت راحت يابد.[4]
درحديث ديگر فرمود كه موى پشت سر را تراشيدن غم را زايل ميكند.[5]
سنت است ريش را ميانه گذاشتن نه بسيار بلند و نه بسيار كوتاه.[6]
در حديث ديگر منقول است كه: دارو گذاشتن زير بغل بهتر است از تراشيدن و تراشيدن بهتر است از كندن.[7]
لازم به یاد اوری است که آنچه از نظر دین مبین اسلام اهمیت دارد نظافت و بهداشت فردی و عمومی است و روش های نظافت به طور طبیعی قابل تغییر و تفاوت خواهد بود. علاوه بر اینکه برخی توصیه های دینی درباره روش های نظافت مانند نوره کشیدن بسته به زمان یا سلیقه افراد یا اختراع ابزارهای جدید نظافت قابل تغییر است و یک حکم واجب و حتمی لایتغیر نمی باشند. خصوصا هنگامی که برخی از این روشها با حقوق دیگران و فضای جدید زندگی فردی و اجتماعی در تعارض قرار گیرد. لذا اعمال سلیقه های فردی در صورتی که در راستای نظافت بهتر و برتر باشد منعی ندارد و نمی توان محدودیتی برای آن قائل شد.
از سوی دیگر در روایات و کتبی که مربوط به بهداشت فردی و اجتماعی از منظر آموز ه های دینی نگاشته شده است دستور خاصی درباره معصومین نسبت به موضوع فوق مشاهده نمی شود. و وجه آن نیز روشن است زیرا اهل بیت (علیهم السلام) نیز در بعد جسمانی و نیازهای آن به بهداشت و نظافت همانند سایر مردم هستند و به جز برخی موارد استثنا در مورد اهل بیت که از مختصات آنان است در سایر امور با انسانهای دیگر مشترک اند. لذا آنچه متعارف است همان زدون موهای زائد بخش های مشخصی از بدن است و در غیر آن موارد دستور خاصی صادر نشده است.
برای مطالعه بیشتر می توان به کتاب حلیه المتقین تالیف علامه مجلسی(ره) باب پنجم و هفتم و کتاب مفاتیح الحیات تالیف ایه الله جوادی املی(حفظه الله) فصل پنجم که مربوط به نظافت و بهداشت است مراجعه کرد.
[1] . حلية المتقين ص 93
[2] . همان.
[3] .همان،ص 78.
[4] .همان.
[5] .همان.
[6] .همان ص 80.
[7] .همان، ص 93.