سؤال:
چه گونه توکل و رضا به قضای الهی داشته باشیم؟
پاسخ:
ما طبق مبانی دینی خود با امور مسلم و قطعی‌ای رو برو هستیم. مانند این‌که:
1- حق تعالی عالم مطلق است
2-حق تعالی قادر نا متناهی است
3-خداوند حکیم و دلسوز است
4- بر اساس این علم و قدرت و حکمت خداوند، گاهی اوقات نتیجه آن طور که ما می خواهیم رقم نمی‌خورد، بلکه عکس آن حاصل می شود چون به تعبیر قرآن : «وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُون» (1) «و خدا [مصلحت شما را در همه امور] مى داند و شما نمىدانيد.»
5- خودش فرموده به من توکل کنید که اگر کسی به من توکل کند من برای او کافی هستم: «وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُه»، «و كسى كه بر خدا توكل كند، خدا برايش كافى است»
البته توکل به خدا به معنای آن نیست که ما به آن نتیجه دلخواه خود برسیم. بلکه ما او را وکیل خود قرار داده ایم تا مطابق علم و قدرت و حکمت و دلسوزی بی نهایتش کار ما را به سامان برساند. شاید آن نتیجه ای که ما انتظارش را داریم اگر به دست می آمد، شرّ و گرفتاری برای ما باشد. و لذا آن غفلت کوچک سهوی، بهانه‌ای بود تا آن نتیجه حاصل نشود.
پس وقتی کسی خدا را وکیل خود قرار داد باید به او و نتیجه‌ای که به دست آمده اعتماد کند.
«کاردان کار ما در کار ماست/ فکر ما در کار ما آزار ماست.»
منابع:
1. بقره: 2/ 216.
2. طلاق: 86/ 3.