سؤال:
حدود چهار ماه است که زندگی من عوض شده و تغییر کردم. من کلی دوست رفیق دارم که می‌خواهم باهاشون قطع رابطه کنم. آیا این قطع رحم است؟ آیا در برابر کارهایی که دوستانم در نشست‌ها در برابر من کردند، مسؤول هستم؟ آیا ـ با وجود ترس از لغزش در کنار آنان ـ باید بروم به آنان کمک کنم یا این که باید از آنان فاصله بگیرم؟ من به تنهایی عادت کردم.
پاسخ:
از این که شما راه خودت را پیدا کردی خوشحال و شاکر هستم و از شما تقاضا داریم برای بنده و همه دوستان دعا کنید. قطع رحم شامل دوستان نمی‌شود و لذا از لحاظ فقهی، اگر شما با آن‌ها به طور کلی، قطع رابطه کنید، قطع رحم نکرده‌اید؛ مگر این که آن‌ها از خویشاوندن نسبی شما باشند. این پست را مطالعه کنید:
http://www.askdin.com/thread36727.html
اگر کارهایی که به طور مشترک با آن‌ها انجام داده‌اید، موجب از بین بردن حقوق دیگران بوده است، در این صورت از باب حق الناس شما مسؤول هستی و باید مراحل جبران ان را انجام دهید. نمونه پست‌های حق الناس:
http://www.askdin.com/thread29959.html
http://www.askdin.com/thread26128.html
در این که شما باید در حد توان، به آن‌ها کمک کنید، حرفی نیست؛ چون علاوه بر این که آن‌ها دوستان شما بوده‌اند، از باب برادر دینی، وظیفه ارشاد آن‌ها را خواهید داشت. منتها شرایط این کمک تا حدودی همان شرایط امر به معروف و نهی از منکر است. لذا اگر شما احتمال تأثیر می‌دهید و از طرفی از از خودتان مطمئن هستید که تحت تأثیر آن‌ها قرار نمی‌گیرد باید به آن‌ها کمک کنید؛ اما اگر چنین توانایی را در خود نمی بینید، قطع رابطه بر هر چیزی اولویت دارد.
انسان به طور ذاتی، موجودی اجتماعی است و لذا گوشه‌گیری او از اجتماع نه تنها مورد تأیید دین نیست؛ بلکه مضرات زیادی هم خواهد داشت. لذا شما به جای این که خود را به تنهایی عادت دهی، سعی کن جنس دوستانت را عوض کنی تا هم در تعامل با آن‌ها راحت تر باشی و هم این که از آن‌ها برای ارتقای جایگاه معنوی خودت استفاده کنی.