برای شفاى بیمار این دستورها موثر است إن شاء الله:
الف ) خواندن سوره ى حمد و توحید: امام باقر علیه السلام مى فرمایند:
هر كس را سوره ى حمد و توحید شفا ندهد، چیز دیگرى او را شفا نبخشد...(۱).
ب ) حضرت صادق علیه السلام مى فرمایند:
اگر هفتاد مرتبه سوره ى حمد بر میت خوانده شود و روحش به وى باز گردد، جاى تعجب نیست(۲).
ج ) دست بر بازوى راست بیمار بگذارد و سوره ى حمد را هفت مرتبه خوانده و بگوید:
اَللّهُمَّ اَزِلْ عَنْهُ الْعِلَلَ وَ الدّاءَ، وَ اَعِدْهُ اِلَى الصِّحَّةِ وَ الشِّفاءِ، وَ اَمِدَّهُ بِحُسْنِ الْوِقایَةِ، وَ رُدَّهُ اِلى حُسْنِ الْعافِیَةِ، وَ اجْعَلْ ما نالَهُ فى مَرَضِه هذا مادَّةً لِحَیاتِه، وَ كَفّارَةً لِسَیِّئاتِه، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.پس اگر اثر نكرد، سوره حمد را هفتاد مرتبه بخواند كه اثر خواهد كرد انشاء اللّه (۳).
د ) رسول اكرم صلى الله علیه و آله مى فرمایند:
كسى كه بیمار است، اگر پس از نماز صبح چهل مرتبه بخواند:«بِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمین...(تا آخر سوره ى حمد)حَسْبُنَا اللّه ُ وَ نِعْمَ الْوَكیلُ تَبارَكَ اللّه ُ اَحْسَنُ الْخالِقینَ، وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه ِ الْعَلىِّ الْعَظیم»و بر عضوى كه درد مى كند دست بكشد، خدا او را شفا بخشد(۴).
ه ) این دعا بر بیمار خوانده شود:
اَللّهمَّ اِنَّكَ قُلْتَ فى كِتابِكَ الْمُنْزَلِ عَلى نَبِیِّكَ الْمُرْسَلِ «وَ ما اَصابَكُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ اَیْدیكُمْ وَ یَعْفُو عَنْ كَثیرٍ»، اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْ هذَا الْمَرَضَ مِنَ الْكَثیرِ الَّذى تَعْفُو عَنْهُ وَ تُبْرِئُ مِنْهُ، اُسْكُنْ اَیُّهَا الْوَجَعُ، وَ ارْتَحِل، اَلسّاعَةَ عَنْ هذَا الْعَبْدِ الضَّعیفِ، سَكَّنْتُكَ وَ رَحَّلْتُكَ بِالَّذى سَكَنَ لَهُ ما فِى الَّلیْلِ وَ النَّهارِ، وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ.اگر با خواندن یك بار بهبود نیافت، آن را تكرار نماید تا شفا یابد(۵).
و ) امام صادق علیه السلام فرموده اند:
هر مؤمنى كه بیمار شود، اگر از روى اخلاص این آیه را بخواند و دست بر محل درد بكشد، خداوند او را شفا بخشد:وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤمِنینَ(۶).
ز ) در دیوان منسوب به امیر المؤمنین علیه السلام اشعارى آمده كه مفهومش آن است كه براى شفا یافتن از بیمارى هایى كه پزشكان از معالجه ى آن عاجز مانده اند، این حروف (ه ه ه ه ه = + ء ء ء ء ء ء ء و ه ص م) را نوشته (در چهار گوشه ى علامتِ + نقطه گذاشته شود و حرف م نیز كه بعد از ص آمده روى ص قرار گیرد) و بیمار آن را همراه خود نگه دارد(۷).
منابع:
۱– (وسائل الشیعه: ۶ / ۲۳۱)
۲– (الكافى: ۲ / ۶۲۳)
۳– (مصباح كفعمى / ۱۵۱ ـ الباقیات الصالحات ، باب سوم ، دعاى عافیت / ۲۷۷)
۴– (مهج الدعوات / ۷۷)
۵– (كتاب المجتنى / ۱۹ – مصباح كفعمى / ۱۵۲)
۶– (الباقیات الصالحات ، باب سوم ، ادعیه عافیت / ۲۷۸ و آیه ى شریفه : سوره ى اسراء ، آیه ى ۸۲)
۷– (خزائن نراقى / ۲۵۱)