پرسش: چرا خیلی از دختران مذهبی همه چیز را در انجام اعمال عبادی روزانه خلاصه کرده و کمتر دنبال یادگیری اصول همسرداری بوده و ابراز محبت به دیگران را بلد نیستند؟ به نظرم اینکه دختران مذهبی کمتر موفق به ازدواج می شوند به همین دلیل است.
پاسخ: در اینکه یادگیری مهارت های ارتباطی و رفتاری در زندگی بسیار مهم است، شکی نیست؛ اما چیزی که من از سوال شما متوجه شدم و در موضوع تاپیک هم اشاره شده، اینست که دختران مذهبی به دلیل عدم مهارت در برقرار کردن ارتباط و ابراز محبت، در ازدواج با مشکل روبرو شده و ازدواجشان با تاخیر مواجه می شود. فرضی که در نظر گرفته اید عمومیت ندارد و اینطور نیست که این عدم مهارت ارتباطی با مذهبی یا غیر مذهبی بودن افراد داشته باشد؛ ضمن اینکه این ارتباطی که مورد نظر شماست و از فحوای کلامتان برمی آید، مربوط به ارتباط آزاد با نامحرم و قبل از ازدواج است؛ و نهایت اتفاقی که در اینجا می افتد اینست که دختران مذهبی با اینکار نسبت به ازدواج با افراد نامناسب، مصون می شوند.
قاعدتا برخورد غیر مودبانه و دور از نزاکت با هیچکس مورد قبول نیست، چه محرم و چه نامحرم. اما ابراز محبت و برقرار کردن ارتباط صمیمانه و نزدیک، نه تنها پایه یک ازدواج موفق نیست، ای بسا ریشه بی اعتمادی و نگرانی را در افراد ایجاد کند. قاعدتا دختر مذهبی کفو پسر مذهبی ست؛ و یک پسر مذهبی هم تمایلی به ارتباط آزاد با نامحرم ندارد. پس در عین اینکه یاد گرفتن مهارت های ارتباطی برای همه افراد اعم از زن و مرد و بزرگ و کوچک لازم است، ولی برقراری روابط آزاد و ابراز محبت به نامحرم، به هیچ عنوان شروع مناسبی برای یک زندگی و ازدواج موفق نیست و اسلام برای ازدواج چارچوب های خاص خودش را دارد که در جای خودش بیان شده.
اما در مورد آداب همسرداری و روابط بعد از ازدواج، گمان نمی کنم که هیچ نظریه پردازی به اندازه اسلام در این باره صحبت داشته و در جهت بهبود روابط، راهکارهای عملی ارائه کرده باشد. اسلام تک تک مسائل و آداب های رفتاری را بررسی کرده و بهترین و موثرترین نحوه ارتباطی را به همسران پیشنهاد می کند. از نظر اسلام بهترین و سریعترین راهکار ترقی و پیشرفت بانوان در مسیر سعادت و رسیدن به کمال، مهارت همسرداری و گرم نگه داشتن کانون خانواده است. همچنین زحمت و تلاش مردان در جهت رفاه خانواده را عبادت و موجب تقرب به خداوند معرفی می کند. در اسلام به وضوح بیان شده که عبادت منحصر در اعمال عبادی روزانه نیست و اگر کسی نسبت به این مسئله بی توجهی کند، قاعدتا حداقل در این مورد نمی تواند عنوان مذهبی را داشته باشد.
از نظر اسلام، بالاترین عبادت اینست که انسان در لحظه، تکلیف و وظیفه خودش را تشخیص داده و به آن عمل کند. خیلی اوقات این تکلیف (که در زمره عبادت است)، نشستن در کنار خانواده و گپ و گفت با آنهاست. رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «جُلوسُ المَرءِ عندَ عِيالِهِ أحَبُّ إلى اللّه ِ تعالى مِنِ اعتِكافٍ في مَسجِدِي هذا؛ نشستن مرد نزد زن و فرزندش، نزد خداى متعال محبوب تر است از اعتكاف او در اين مسجد من.» و امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: «لا شَفيعَ للمرأةِ أنجَحُ عِند رَبِّها مِن رِضا زَوجِها؛ براى زن، نزد پروردگارش شفيعى كارسازتر از خشنودى شوهرش نيست.» (۲)
پی نوشت ها:
۱. محمدی ری شهری، محمد؛ حکمت نامه پیامبر اعظم؛ موسسه علمی دارالحدیث؛ قم ۱۳۸۶؛ ج ۱۲، ص ۳۶۰
۲. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، مترجم شیخی، حمیدرضا، موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، قم ۱۳۸۹، ج ۵؛ ص ۹۷
http://www.askdin.com/showthread.php?t=63870&p=1007191&viewfull=1#post10...