پرسش: شوهرم در هنگام رابطه زناشویی تخیلات خاصی دارد و توقع دارد من نیز با تخیلات او همراهی کنم. او از من میخواهد نقش یک زن غریبه را بازی کنم که در حال رابطه با دوست پسرش است. این تخیلات همسرم بر روی فرزندمان اثر منفی نمی گذارد؟ راه حل این مشکل چیست؟
پاسخ: از اینکه مشکل خود را با ما در میان گذاشتید از شما متشکریم.
در روایات از ایجاد رابطه زناشویی همراه با تخیل رابطه با زن و یا مرد غریبه نهی شده است. پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در این باره می فرمایند:
«یَا عَلِیُّ لَاتُجَامِعِ امْرَأَتَکَ بِشَهْوَةِ امْرَأَةِ غَیْرِکَ فَإِنِّی أَخْشَى إِنْ قُضِیَ بَیْنَکُمَا وَلَدٌ أَنْ یَکُونَ مُخَنَّثاً أَوْ مُؤَنَّثاً مُخَبَّلاً؛ یا علی، هنگام زناشویی، خیال زن دیگرى را در خاطر نیاور که میترسم اگر فرزند پسری متولد شود دارای صفات و روحیات زنانه شود و اگر فرزند دختری متولد شود، معلول ذهنی یا جسمی شود.»(1)
البته همانطوری که تعبیر "میترسم" دلالت می کند چنین کاری اقتضا و احتمال ایجاد معلولیت در فرزند را دارد نه اینکه چنین تاثیری همیشگی باشد. ولی به هر حال حتی احتمال چنین مشکل بزرگی باید جدی گرفته شود. علاوه بر اینکه تاثیر منفی چنین تخیلاتی تنها بر نطفه منعقد شده نیست. بلکه خود انسان را نیز متاثر می کند.
چنین حالتی را میتوان زنای ذهنی در حین رابطه زناشویی دانست. حضرت مسیح (علی نبینا و آله و علیه السلام) به پیروان خود فرمود: «موسى بن عمران(علیه السلام) به شما دستور داد، زنا نكنید؛ اما من به شما سفارش مى كنم، فكر زنا را هم نكنید؛ زیرا كسى كه به زنا بیندیشد، مانند كسى است كه در اتاق زیبا و رنگ آمیزى شده اى، آتش روشن كند. در این صورت، هر چند ممكن است خانه در آتش نسوزد؛ لكن دست كم دود، آن را سیاه و خراب مى كند.»(2)
بنابراین چنین تخیلاتی حتی اگر حرام هم نباشد می تواند مقدمه حرام و یا موجب مشکلات شود و باید از آن پرهیز گردد. در این باره این توصیه ها میتواند به شما کمک کند.
شوهرتان را از عواقب شوم چنین تخیلاتی آگاه سازید.
در رابطه زناشویی نقش خودتان را بازی کنید و با تخیلات همسرتان همراه نشوید.
یکی از دلایل تخیل جنسی تلاش برای بالا بردن لذت از طریق ایجاد تنوع است. بنابراین سعی کنید خودتان این تنوع و لذت را برای همسرتان ایجاد کنید و در رابطه جنسی فعال تر عمل کنید.
پی نوشت ها:
1. ابن بابويه، محمد بن على(381 ق)، من لا يحضره الفقيه، مصحح: غفارى، على اكبر، قم، جامعه مدرسین، ج ۳، ص ۵۵۲.
2. مجلسی، محمد باقر(1110ق)، بحار الانوار، بیروت، دار احیا التراث العربی، ج 14، ص331.
http://www.askdin.com/showthread.php?t=63485&p=994252&viewfull=1#post994252