مدتی است که پدر و مادرم در خانه دعوا می کنند؟

پرسش:
مدتی است که پدر و مادرم در خانه دعوا می کنند. تنش و ترس زیادی را تحمل می کنم و تا مرز خودکشی پیش رفته ام. از این زندگی خسته شده ام. دوست دارم از این خانه بروم. نمی دانم چه کار کنم. لطفا کمکم کنید.

پاسخ:

به شما حق می دهم که به خاطر دعواهای پدر و مادرتان ناراحت و غمگین باشید. اختلاف پدر و مادر باعث می شود که فرزندان احساس نااُمیدی و نااَمنی نمایند. قربانیِ اصلیِ دعوا و اختلاف والدین، فرزندان هستند. در خانواده ای که اعضایش با یکدیگر تفاهم ندارند، افکارِ مزاحمی گریبانگیرِ همه اعضا _ به ویژه فرزندان_ می شوند. این افکارِ مزاحم، باعثِ ایجاد بی قراریِ عصبی در اعضا می شوند. در نتیجه یِ این افکار مزاحم و بی قراریِ عصبی، اعضای خانواده دست به رفتارهای اجتنابی می زنند. یعنی آنها ممکن است برای فرار از این وضعیّت، به رفتارهایی همچون قهرکردن و رفتن از خانه دست بزنند. رفتنِ شما از این خانه، یک رفتار اجتنابی است. رفتار اجتنابی حلِّ مشکل کمکی نمی کند. شما هر جا دنا برود، فرزند پدر و مادرتان هستید.
توصیه های زیر را با دقت انجام دهید:

- طرفداری و قضاوت شما در اختلافات والدین یا قهر با هر یک از آنان، نمی تواند به آرامش خانواده منجر شود؛ بنابراین از این کار خودداری و رابطه خود را با والدین تان حفظ کنید. دخالت نکنید، قضاوت نکنید، طرفداری هم نکنید.
- باید بدانید که وقتی اختلافی بین همسران ایجاد می شود، هر دو در ایجادِ آن نقش دارند. بی تقصیر خداست. پس دنبالِ مقصّر گشتن در دعواهای خانوادگی اشتباه است. وقتی بین پدر و مادرتان دعوایی را مشاهده می نمایید، اگر می توانید به حرف های هر دو گوش دهید؛ ولی قضاوت نکنید. نهایت مداخله شما این باشد که از آنها بخواهید حتما «با همدیگر» به یک روانشناس و مشاور خانواده یِ متعهّد و خبره مراجعه کنند. همسرانی که با یکدیگر اختلاف شدید دارند، باید «مهارت های زناشویی» را بیاموزند و به کار گیرند. همسرانی که این مهارت ها را یاد می گیرند، می دانند چگونه با یکدیگر صحبت کنند، چگونه خشم خود را کنترل نمایند و چگونه اختلافات خود را حلّ کنند.

- اگر پدر یا مادرتان یا هر دو حاضر نیستند به روانشناس و مشاور خانواده مراجعه کنند، از افرادی که پدر و مادرتان از آنها حرف شنوی دارند، بخواهید «جداگانه» با پدر و مادرتان صحبت کنند و از آنها بخواهند:

در مرحله اول: برای حل اختلافشان به یک روانشناس و مشاور خانواده متعهّد و خبره مراجعه نمایند.
در مرحله دوم: اگر به دلایلی پدر و مادرتان نمی خواهند از یکدیگر جدا شوند، بهتر است یک فرد که پدرتان از او حرف شنوی دارد، از پدرتان بخواهد که دو خانه تهیه کند، یک خانه برای خودش و خانه دیگر برای مادرِ فرزندانش. پدر در خانه خودش زندگی کند و مادر در خانه خودش و هیچ یک از پدر و مادر در زندگیِ دیگری دخالت نکنند. فرزندان نیز اجازه داشته باشند آزادانه به خانه هر یک از پدر و مادر رفت و آمد داشته باشند. با این کار مرزی بین پدر و مادر قرار داده می شود و هیچ یک در اُمور دیگری دخالت نمی کنند و فرزندان نیز از وجودِ پدر و مادر بهره مند می شود. البته این کار مخارجی بر پدر متحمل می سازد و انجامِ آن برای همه خانواده ها ممکن نمی باشد؛ اما از طلاق و جدایی بهتر است.
در مرحله سوم: اگر پس از مشاوره با یک روانشناسِ خبره و متعهّد، پدر و مادرتان به این نتیجه رسیدند که به هیچ وجه نمی توانند یکدیگر را تحمل نمایند و نمی توانند در دو خانه جدا از یکدیگر زندگی کنند، بدون درگیریِ بیشتر از یکدیگر جدا شوند.

- شما نیز اگر می خواهید رابطه پدر و مادرتان را درست کنید، به آنها احترام بگذارید. با آنها دعوا نکنید. وقتی به کمکِ شما نیاز دارند، محترمانه به آنها کمک نمایید. در صورتی که پدر یا مادرتان عیبِ دیگری را به شما گفت، شما آن عیب را به دیگری منتقل نکنید. مثلا اگر پدرتان مواردی منفی از مادرتان به شما می گوید، شما آن موارد منفی را به مادرتان منعکس نکنید و سعی کنید موارد مثبت را به مادرتان بگویید.

- برای اینکه افکار و احساساتِ منفی و ناخوشایندِ ناشی از دعوای پدر و مادرتان را متوقف کنید، همه این افکار و احساسات را با زبان ساده (بدون هیچ جمله ادبی) روی کاغذی بنویسید و بدون اینکه کاغذ را به کسی نشان دهید، آن را پاره کنید و دور بیاندازید. پژوهش روانشناختی نشان داده که این کار باعث می شود احساسِ بهتری به دست بیاورید و در زندگی تان کمتر دچار مشکل شوید. همچنین برای اینکه احساسِ بهتری پیدا کنید و استرس هایتان را کم نمایید، ورزش کنید و خود را مشغول نگه دارید. به کاری که دوست دارید و برای آینده یِ شما مفید است بپردازید. خود را برای آینده آماده کنید و برای رسیدن به آینده ای بهتر تلاش کنید.

- اگر پدر و مادرتان نتوانستند با یکدیگر زندگی کنند و در نهایت جدا شدند، به آنها بگویید:«هر دوی شما والدین من هستید، من هر دوی شما را دوست دارم و با هر دو رابطه خواهم داشت».

- حرف آخر اینکه خداوند متعال هر یک از بندگانش را به گونه ای آزمایش و امتحان می کند. خداوند تبارک و تعالی در سوره مبارکه بقره، آیات 155 و 156 می فرماید: (وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرينَ. الَّذينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصيبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ) یعنی«قطعاً ما شما را با مقداری ترس و گرسنگى و کاهش اموال و نفوس و فرزندان مى آزماییم. و تو ـ اى پیامبر ـ به صابران بشارت ده. آنان که وقتی اتّفاق ناگوارى برایشان پیش می آید، مى گویند: ما از آنِ خداییم و به سوى او بازمى گردیم». این هم امتحان شماست. صبور باشید.
این روزها می گذرد و فقط خاطره ای از آن در ذهن تان می ماند. تلاش کنید تا آینده ای درخشان برای خودتان بسازید. شما می توانید.

http://www.askdin.com/showthread.php?t=63170&p=994554&viewfull=1#post994554