اخلاق و عرفان

شهر جواب ـ

شهر جواب ـ

شهر جواب ـ

شهر جواب ـ

شهر جواب ـ

شهر جواب ـ

«سید بن طاووس» از محمد بن ذَکوان، معروف به محمد سجاد، (که براثر سجده‌های طولانی به این نام، نامیده شده بود) روایت کرده است که به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: این ماه، ماه رجب است، به من دعایی بیاموز که خداوند متعال مرا با آن منفعت بخشد و امام صادق علیه‌السلام نیز دعای معروف «یامن ارجوه» را به او آموخت.(۱)

آیت الله جوادی آملی معتقد است، امام صادق(ع) دست را بر چانه گذاشت نه بر ریش؛ زیرا انسان وقتی مضطر می‌شود دست به چانه می‌گذارد؛ بنابراین این دعا را زن‌ها و جوان‌ها هم می‌توانند بخوانند. به گفته وی در تعبیرات عرفی نیز، هنگام عذرخواهی دست را بر چانه می‌گذارند.(۲) به گفته برخی دیگر، کاری که در کنار خواندن دعا از امام صادق(ع) گزارش شده، گزارش راوی از حال امام بوده و دستوری در متن دعا نیست؛ بنابراین انجام آن لزومی ندارد.(۳)

 ماه رجب به «شهر الاستغفار» هم معروف است زیرا در این زمان بندگان شایستۀ خداوند با طلب آمرزش و مغفرت از سیئات فاصله می گیرند و به رحمت الهی نزدیک می شوند و در واقع در این جویبار روح و روان خویش را از هرگونه آلودگی منزه ساخته و رذائل و خباثت ها را از قلب خود می زدایند.

جایگاه خاص ماه رجب در میان ماه‌های دیگر به‌اندازه است که در روایتی پیامبر اکرم(ص) فرمود:

آگاه باشید که رجب ماه خداست و آن ماه بسیار بزرگی است. این ماه «اصم» نامیده شد؛ بدان سبب که هیچ ماهی در فضیلت و حرمت در نزد خدا با او برابری نمی‌کند.(۱)