سؤال:
در جلسه خواستگاری از کجا میشه فهمید جوابی که داده میشه از روی علاقه نیست و عاقلانه است؟
پاسخ:
درست است که علاقه و وابستگی مانع از تصمیم گیری عاقلانه در ازدواج می شود، اما این مسئله شامل علاقه ای می شود که زیاد باشد و به حدی برسد که چشم و دل فرد را کور کند. ولی علاقۀ حداقلی که معمولاً در اولین برخوردها در دل طرفین ایجاد می شود چنین خصوصیتی ندارد.
با این حال اینکه دو جنس مخالف در صورت مراوده های مکرر نسبت به هم علاقه مند شوند طبیعی است و این احتمال هم وجود دارد که این علاقه به حدی برسد که چشم و دل فرد را کور کند. جلسات خواستگاری هم از این قضیه مستثنی نیست و هر چه مراودات بیشتر باشد، به همان میزان امکان ایجاد علاقه و دلبستگی بیشتر است. لذا همانطور که عرض کردم تقریبا هیچ راهی برای به صفر رساندن ایجاد علاقه حداقلی وجود ندارد؛ منتها با راهکارهایی می توان احتمال ایجاد علاقه شدید و غلبه احساسات را برتصمیم گیری عاقلانه به حداقل رساند. مثلا برای شناخت طرف، بیشتر از روش های غیر مستقیم مثل تحقیق، صحبت خانواده ها با هم، صحبت خانواده با دختر و ... استفاده شود. همچنین تا حد امکان جلسات صحبت دختر و پسر کوتاه و با حضور فرد سومی برگزار شود و ...
این برای جایی است که هنوز ازدواج طرفین قطعی نشده است.
اما در مورد سوال شما که بعد از قطعی شدن ازدواج است، راه فهمیدن اینکه انتخاب عاقلانه است یا عاشقانه، توجه به وجود تناسب های طرفینی است. اگر دو طرف در زمینه های فکری، اعتقادی، اخلاقی و رفتاری تناسب های لازم را داشته باشند می شود گفت این انتخاب، هم عاشقانه است و هم عاقلانه. اما اگر خبری از این تناسب ها نبود، احتمال غیرعاقلانه بودن انتخاب زیاد است.