پرسش: خواهر و همکارم که مدرک دکترا دارند و نسبت به نماز، روزه و خمس کاملا متعهد هستند، اما با مژه مصنوعی و ناخن کاشته شده و لاک وضو می گیرند و نماز اول وقت و زیارت عاشورا می خوانند. من نتوانستم متقاعدشان کنم که نمازشان باطل است، چون معتقدند می توانند غسل و وضو را به طور جبیره انجام دهند و اشکالی هم ندارد. لطفا راهنمایی کنید که چطور آنها را نهی از منکر کنم؟
پاسخ: احساس مسئولیت شما نسبت به دیگران بسیار عالی ست. اگر این احساس را به درستی هدایت کرده و در مسیر درست به کار بگیرید، ان شاالله خیر دنیا و آخرت خواهد بود. رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده اند: «يا عَلِيُّ، لأََن يَهدِيَ اللّهُ عَلى يَدَيكَ رَجُلاً خَيرٌ لَكَ مِمّا طَلَعَت عَلَيهِ الشَّمسُ»؛ اى على ! اگر خداوند به دستان تو انسانى را هدايت كند، از آنچه خورشيد بر آن تابيده براى تو بهتر است. (۱)
توجه بفرمایید که افراد دو دسته اند. برخی حق پذیرند و اگر متوجه شوند که جایی مرتکب خطا و اشتباه شده اند و حق بر آنها آشکار شود، به راحتی می پذیرند و در صدد جبران برمی آیند. راهنمایی کردن این دسته از افراد، بسیار مفید بوده و معمولا هم موثر واقع می شود.
اما دسته دیگری هستند که بر اشتباهشان پافشاری دارند و نسبت به پذیرش خطایشان حالت تدافعی داشته و موضع گیری می کنند. اینها را حتی اگر با دلایل منطقی و بدیهی هم متقاعد کنید که عملشان اشتباه است، دست به توجیه زده و به هر ترتیبی که شده از پذیرفتن سرباز می زنند. راهنمایی و ارشاد در این افراد معمولا موثر نیست و شما نمی توانید کاری برایشان انجام دهید.
قرآن در مورد این افراد، به پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید: «وَإِنْ كَانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْرَاضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِيَ نَفَقًا فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّمًا فِي السَّمَاءِ فَتَأْتِيَهُمْ بِآيَةٍ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدَى فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْجَاهِلِينَ»؛ و چنانچه انکار و اعتراض آنها تو را سخت و گران می‌آید اگر توانی نقبی در زمین بساز یا نردبانی بر آسمان برافراز تا آیتی بر آنها آوری [ولی آنها ایمان نمی آورند]! و اگر خداوند مىخواست آنان را بر طريق هدايت فرا مىآورد، پس هرگز از نادانان مباش.» (۲)
بهترین، زیباترین و نورانی ترین کلام، از سمت دلسوزترین مردم صادر می شد، اما باعثِ توجه اینها نمی شد.
البته منظور مقایسه کردنِ کفار با خواهر یا دوستان شما نیست؛ بلکه می خواهم شما را به این نکته توجه دهم که همیشه اینطور نیست که اگر شما کلامتان را تغییر داده یا روش دیگری را به کار ببرید، تاثیری ببینید.
اگر شما این افراد را نسبت به حرمت و باطل بودن نمازشان آگاه کرده اید، وظیفه تان تمام شده. خواهر شما و دوستش بعد از اینکه از سوی شما چنین چیزی را شنیدند، در صورتی که طالب قبولی عباداتشان باشند، باید خودشان پیگیر قضیه شده و تکلیفشان را جویا شوند. شما تکلیف دیگری نسبت به آنها ندارید که خداوند حتی به پیامبرش هم فرموده که «فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ…»؛ پس اگر روى برتابند ما تو را بر آنان نگهبان نفرستاده ايم بر عهده تو جز رسانيدن [پيام] نيست … (۳)
پی نوشت:
۱. محمدی ری شهری، محمد؛ دانشنامه قرآن و حديث؛ مترجم آژیر، حمید رضا؛ انتشارات دارالحدیث؛ قم ۱۳۹۱؛ ج ۱۵؛ ص ۲۰
۲. سوره انعام، ۳۵
۳. سوره شوری، ۴۸
http://askdin.com/comment/1037074#comment-1037074