پرسش: درباره ارتباط میان دختر و پسر دو سوال داشتم.
سوال اول: اگر در اوایل دانشجویی به دوست دختر قول ازدواج داده شود و دختر خواستگار های دیگر را به این امید رد کند. اما پسر نتواند به علت پایین بودن سن و شرایط اقتصادی بد به قول خود عمل کند و دختر خواستگارهای خوب را از دست بدهد. چه حکم شرعی بر گردن پسر است؟
سوال دوم: اگر دختری قبلا با فرد دیگری رابطه داشته باشد و حتی باکره بودن خود را از دست داده باشد ولی بعدا با پسر دیگری دوست شده باشد و با این فرد دوم هم رابطه برقرار کرده باشد. در این صورت پسر دوم برای رهایی از گناه باید چه کار کند؟
پاسخ سوال اول: یکی از آفت های آشنایی های طولانی مدت قبل از ازدواج این است که موقعیت های بهتر و زودتر ازدواج را از آنها می گیرد. این دوستی ها با تامین بخشی از نیازهای عاطفی دختر و پسر به صورت کاذب و کوتاه مدت آنها را در یک غفلت و بی مسئولیتی نسبت به ازدواج فرو می برد و گذر زمان ممکن است شرایط آنها برای ازدواج را سخت تر و ایده آل های آنها را تغییر دهد. در این شرایط برای دختر و پسری که به قصد ازدواج با یکدیگر دوست شده اند چیزی جز از دست دادن فرصت جوانی، نابود شدن خوش نامی و پاکی و گرفتار شدن به شکست عاطفی باقی نمی ماند.
بنابراین دل بستن به دوست دختر و دوست پسر به عنوان همسر آینده کاری غیر منطقی و غیر معقول است و اولین مقصر در این شکست خود فرد است. واقعیت این است که تا قبل از ازدواج دختر و پسر تعهد چندانی نسبت به یکدیگر احساس نمی کنند. بنابراین هر کدام از آنها این اجازه را به خود می دهند که این رابطه را به ازدواج ختم نکنند. مخصوصا اگر در شرایط و ایده آل های آنها تغییر به وجود آمده باشد.
اما اگر تغییر چندانی در شرایط به وجود نیامده باشد و قول ازدواج در ابتدا تنها برای سوء استفاده عاطفی و جنسی از جنس مخالف بوده باشد قطعا زشتی و پلیدی این کار دوچندان خواهد شد. چراکه علاوه بر برقراری رابطه گناه آلود به فریب و دروغ نیز متوسل شده است.
با توجه به آنچه گفته شد ایجاد این رابطه یعنی اقدام به اشنایی و دوستی با جنس مخالف بدون تصمیم و یا امکان ازدواج در کوتاه مدت اشتباه بوده است. بنابراین ادامه چنین ارتباطی نیز اشتباه است.
اما اگر گذشته از آشنایی قبلی با آن دختر هم اکنون شرایط یک همسر ایده آل را برای یکدیگر داشته باشند می توانند به صورت جدی برای ازدواج اقدام کنند. به نظر می رسد مشکل سنی هم در میان نباشد. چون در اواسط یا اواخر دوره دانشجویی هستند که سن نامناسبی برای ازواج نیست. مشکل مالی نیز قابل حل است.
پاسخ سوال دوم: این پسر با این کار مرتکب عمل زنا شده است که قرآن درباره آن آورده است:
«مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ يَخْلُدْ فيهِ مُهاناً؛ هر كس رابطه نامشروع برقرار کند، مجازات سختى خواهد ديد! عذاب او در قيامت دو چندان میشود، و هميشه با خوارى در آن خواهد ماند!»(1)
اما از این عذاب سخت یک گروه استثناء شده اند و آن زناکارانی هستند که موفق به توبه می شوند. خداوند متعال در ادامه آیه قبلی می فرماید:
«إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيما؛ مگر كسانى كه توبه كنند و ايمان آورند و عمل صالح انجام دهند، كه خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل میكند و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است.»(2)
پی نوشت ها:
1. فرقان، 68-69.
2. فرقان، 70.