پرسش:
من با یک خانواده ای آشنا شدم و باهاشون رفت و آمد پیدا کردیم؛ پدر و مادرم گفتند این خانواده دختر خوبی دارند می خوای واست خواستگاری کنیم؟ منم گفتم منم ازش خوشم آمده. بعد مخفیانه با خود دختر صحبت کردم و بهم گفت که قبلاً دوست پسر داشته و باهاش هیچ رابطه نامشروعی نداشته و حتی به هم دست نزدن و الانم پشیمونه و از هم جدا شدند و از کارش پشیمونه. الانم من نمی دونم ازدواج با این دختر خوبه یا بد و باهاش ازدواج بکنم یا نه؟ دختر هم به نظر دختر خیلی خوبی میاد. لطفاً راهنمایی کنید؟
پاسخ:
اگر شما به صداقت و پاکی دختری که به خواستگاری اش رفته اید، ایمان دارید و صحت و سلامت ازدواج تان به تأیید مشاوران و کارشناسان ازدواج برسد؛ طبیعتاً خیلی نباید نسبت به گذشتۀ او حساسیت به خرج دهید و خطای گذشته او را بزرگ جلوه دهید و یا احیاناً به کنکاش و جستجو در این زمینه بپردازید.
از لحاظ شرعی و دینی ما ملزم به کنکاش و جستجو در مورد گذشته افراد نیستیم، بلکه حال فعلی افراد ملاک است.
خداوند بدین منظور در قرآن کریم می فرماید: «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا» (1)؛ «اى كسانی كه ایمان آورده اید! از بسیارى از گمان ها بپرهیزید، چرا كه بعضى از گمان ها گناه است و هرگز (در كار دیگران) تجسّس نكنید».
تنها چیزی که شما ملزم به کنکاش و جستجوی آن هستید رعایت تناسب در معیارها و ملاک های ازدواج و نیز احراز صلاحیت و شایستگی وی برای تصدی پُست همسری است. اگر هم دختری قبلاً با نامحرمان ارتباط دوستانۀ کلامی و غیر آن داشته است باز ما ملزم به کنکاش و جستجو در این خصوص نیستیم؛ چون ممکن است وی اغفال شده باشد و یا ناخواسته مرتکب گناه شده باشد و بعداً توبه نماید.
اگر صداقت و ایمان دختر مورد تأیید باشد و دختر مورد نظر نیز از خطای گذشته خویش ابراز پشیمانی نمایید، در صورتی که در معیارها و ملاک های ازدواج با او تناسب داشته باشید و نیز صحت و سلامت ازدواج تان به تأیید مشاوران و کارشناسان ازدواج برسد ازدواج با او بلامانع است.
این را بدانید که اساساً خطا و اشتباه همزاد آدمی است، هر انسانی ممکن است در زندگی اشتباه یا اشتباهاتی بکند و بعداً پشیمان گردد.
همۀ ما انسان ها به حکم انسان بودن بعضاً دچار اشتباهات فاحشی در زندگی خود می شویم. چگونگی برخورد و مواجهه با این گونه اشتباهات از خود اشتباهات به مراتب مهم تر است. خصوصاً اینکه بر اساس تحقیقات انجام گرفته، انگیزه و هدف بیشتر دختران از دوستی با پسران و ارتباط با آنان، ارضای نیازهای عاطفی، احساسی و پرکردن تنهایی و نهایتاً ازدواج بوده است و بر عکس انگیزۀ این ارتباط گیری در اکثریت قریب به اتفاق پسران کامجویی و سوءاستفاده جنسی بوده که با فرآیند موسوم به «مخ زنی» و دادن وعدۀ ازدواج انجام می گیرد، اما چون دختران جوان، هنوز به سنی نرسیده اند که عاقبت برخی از کارها برای شان تجربه شده باشد، فقط همان ابتدای کار را که شیرین است می بینند و خدای ناکرده به دوستی با جنس مخالف تن می دهند و به این ترتیب وارد دامی می شوند که خلاصی از آن بسیار دشوار است و از این ناحیه گاهی سخت آسیب و ضربه می خورند.
با این وصف، کم پیدا می شود که دختری واقعاً هرزه و منحرف باشد و بخواهد با پسران متعدد رابطه برقرار کند و خود را در اختیار مردان بالهوس قرار دهد. به هر حال، نباید دختران اغفال شده و فریب خورده را به کلی ناپاک و گناهکار تصور کرد و از ازدواج با آنان منصرف شد.
خداوند در قرآن کریم می فرماید:
«الْخَبيثاتُ لِلْخَبيثينَ وَ الْخَبيثُونَ لِلْخَبيثاتِ وَ الطَّيِّباتُ لِلطَّيِّبينَ وَ الطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّباتِ أُولئِكَ مُبَرَّؤُنَ مِمَّا يَقُولُونَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَريمٌ» (2)؛ «زنان ناپاك از آن مردان ناپاكند، و مردان ناپاك نيز به زنان ناپاك تعلّق دارند و زنان پاك از آن مردان پاك، و مردان پاك از آن زنان پاكند! اينان از نسبت هاى ناروايى كه (ناپاكان) به آنان مى دهند مبرّا هستند و براى آنان آمرزش (الهى) و روزى پرارزشى است!»
اين آيه يک اصل كلّى را مطرح مى كند و معنايش اين نيست كه اگر مردی يا زنى بد بود حتماً همسرش نیز بد خواهد بود و استحقاق ازدواج با همسر پاک را ندارد؛ چرا که ملاک در خوب یا خبیث بودن تا زمانی است که فرد توبه نکرده باشد؛ بنابراین اگر فردی از گناهان گذشتۀ خویش توبه حقیقی کند و خود را در پیشگاه الهی شرمنده ببیند یقیناً توبه او پذیرفته می شود و در زمرۀ پاکان قرار می گیرد و شایستگی ازدواج با همسری پاک را پیدا می کند.
همان طور که عرض شد از لحاظ شرعی و دینی ما ملزم به کنکاش و جستجو در مورد گذشته افراد نیستیم. اگر دختری هم در گذشته ارتباط نامشروع جنسی داشته باشد باز ما ملزم به کنکاش و جستجو در این خصوص نیستیم؛ چون ممکن است وی اغفال شده باشد و ناخواسته مرتکب گناه شده باشد و بعداً توبه نماید. بعد از توبه و پشیمانی از گناه، طبیعتاً استحقاق و شایستگی ازدواج را خواهد داشت.
به هر حال، اگر دختری که شما برای همسری در نظر گرفته اید ظاهرالصلاح است و نیز در معیارهای و ملاک های ازدواج بیشترین تناسب را با شما داشته باشد و صحت و سلامت ازدواج تان به تأیید برسد، همین مقدار برای موفقیت و شادکامی ازدواج کافی است.
البته گناهان و خطاهای احتمالی دختر در گذشته ربطی به شما ندارد و اشتباهات او در گذشته به هیچ وجه مصداق خیانت محسوب نمی شود؛ چرا که خیانت در اصل به معنای خودداری از پرداخت حقّی است که انسان آن را بر اساس موازین شرعی و قانونی تعهّد کرده است در حالی که دختر مورد نظر هیچگاه همچون تعهدی را با شما در گذشته نداشته است. اگر شما نیز گذشته خود را به درستی کنکاش کنید، خواهید فهمید که اگر گناهان شما بیشتر از وی نباشد، کمتر نخواهد بود. یک حق الناس و یا کوچک پنداشتن گناه می تواند با کوه عظیمی از گناهان دیگران مقابله کند.
معرفی منابع برای مطالعۀ بیشتر:
- یزدانی، محمود، یک انتخاب مناسب (همسر گزینی در بیست گام)، مشهد: آهنگ قلم، 1385.
- افروز، غلامعلی، روانشناسی ازدواج و شکوه همسری، تهران: دانشگاه تهران، 1394.
- پناهی، علی احمد، همسرگزینی چرا و چگونه، قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، 1391.
- گلزاری، محمود، در جستجوی همسر ایده آل: تبیین روان شناختی ملاک ها و روش های انتخاب همسر، تهران: سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، موسسه نشر شهر، 1391.
- حسین خانی نائینی، هادی، فرآیند همسرگزینی، قم: بنشاسته، 1393.
پی نوشت ها:
- حجرات(49)، آیه 12.
- نور(24)، آیه 26.
- http://askdin.com/comment/1033541#comment-1033541