پرسش:
مقصود از شناخت از همدیگر در دوران عقد و نامزدی چیست و علاقه، تا چه اندازه در ادامه داشتن این دوران، تأثیر خواهد داشت؟
پاسخ:
طبعا براي دوران عقد كاركردهايي نظير كسب آمادگي رواني، جنسی، اقتصادی و همچنين شناخت جامع تر از خصوصيات رفتاری و اخلاقی، خانواده، فرهنگ، نقاط ضعف و قوت، و همچنين حساسيت هاي همسر، وجود دارد.
در دوره پيش از عقد و در مرحله خواستگاری به علت محدوديتهايي كه وجود دارد، شناخت طرفين از يكديگر كافی نيست؛ اما در دوره عقد از آنجايي كه طرفين معمولا در موقعيت هاي مختلفي چون، غم، شادی، عصبانيت، در خلوت و جلوت، شاهد رفتار و عكس العمل همسر هستند، به اندازه كافي از شخص مقابل شناخت كسب خواهند كرد.
در پاره‌اي از مواقع چنين شناختي باعث ندامت از انتخاب چنين شخصي به عنوان همسر خواهد شد و در پاره ای از موارد هم، ايمان شخص به انتخاب درست خود راسختر خواهد شد. اما اينكه كداميك از اين دو مورد شامل حال ما بشود، بستگي به معيارها و ملاک هاي ما براي انتخاب دارد. اگر شخص فاصله زيادي با ملاكهای مد نظر ما داشته باشد، به طور طبیعی، از انتخاب خود راضی نخواهيم بود؛ ولی در صورت تطبيق نسبی با ملاک هاي مورد نظر، از انتخاب خود رضايت خاطر خواهيم داشت.
در رابطه با مثال هايی كه ذکر شد، لازم است توجه شود كه بسته به موقعيت، موارد با يكديگر فرق دارد، اما به صورت كلي بايد گفت، آنچه كه لازم است مبنا قرار گيرد اين است كه؛ ضرورت دارد تا مجموعه خلقيات و رفتار شخص، در كنار فاكتورهايی مانند خانواده، فرهنگ و ... لحاظ گردد و بر اين اساس، به مجموعه نقاط ضعف و قوت وی، وزن داده شود!
بر اين اساس اگر:
1. نقاط ضعف بر نقاط قوت غلبه داشته باشد.
2. اين نقاط ضعف، قابل اصلاح نباشد.
3. اين نقاط ضعف قابل تحمل نباشند.
4. ميان شخصيت طرفين، فاصله زيادي باشد.
لازم است با احتياط بيشتری، به آينده چنين ازدواجی نگريست.
در اين ميان نكته ای كه نبايد از آن غفلت كرد اين است كه، در موفقيت يك ازدواج اصل سازگاري نقش مهمي ايفا مي كند چرا كه همه افراد دارای نقاط نقص و ضعف خاص خود هستند كه چه بسا فرد مقابل، فاقد اين نقاط ضعف باشد. بر اين اساس، توقع اين كه ما با شخص ايد‌ه‌آل خود ازدواج كنيم، توقعي غير منطقي و غير واقع‌بينانه است.
به عبارت ديگر بايد پذيرفت كه ما قرار است با با فردي كه داراي هويت خارجي، حقيقي، برخوردار از اختيار و اراده و..است، ازدواج كنيم نه با شخصي كه ساخته ذهن ماست. از اينرو لازم است از ابتدا آمادگي لازم را براي مديريت اختلافات داشته باشيم و از خود انعطاف لازم را نشان دهيم، در غير اينصورت ازدواج ما محكوم به شكست خواهد شد! چراكه اراده و رفتار ديگران و از جمله همسر تحت اختيار و كنترل ما نيست، لذا شايسته و ضروري است از ابتدا گزينه‌اي را براي ازدواج انتخاب كنيم كه بيشترين سطح اشتراكات را با او داريم.
دیدگاه جدیدی بگذارید