پرسش: گفته می شود که دین و مراعات اوامر و دستورات الهی برای رسیدن انسان به سعادت و خوشبختی است. اما گاهی اوقات برخی از این دستورات در زندگی دنیائی انسان اختلال و مشکلات جدی را ایجاد می کند. برای مثال در روزهای اخیر در مورد آسیب هایی که بانوان از بابت حجاب می بینند، مواردی بیان می شود. نظرتان در این مورد چیست؟ با این آسیب ها چه کنیم؟ آیا دینداری نباید ساده و بدون آسیب باشد؟
پاسخ: همانطور که فرمودید دستورات شریعت تماما برای رسیدن انسان ها به کمال و سعادت نازل شده و چیزی جز این نیست. خداوند به هیچ طریقی نیازمند طاعت و عبادت ما نیست و هرچه از اوامر و نواهی که در دستوران دینی بیان شده، هر کدام به نحوی منجر به سعادت خود ما می شود.
اما در مورد آسیب های احتمالی، توجه به چند نکته مهم است.
قبل از هر چیز باید فکر کنیم که آیا این آسیب ها واقعی و جدی هستند، یا فقط ناشی از تنبلی در انجام فرامین الهی و صرفا بهانه گیریِ نفسِ راحت طلب انسان مادی ست؟ برای مثال آیا واقعا سنگینی چند گرم پارچه که روی سر انداخته می شود باعث آسیبِ جدی به دست و گردن می شود؟ اگر این سنگینی ناشی از اکستنشن مو و مدل دادن های عجیب و غریب باشد چطور؟ آیا واقعا به همان اندازه که نگران سنگین شدن گردن در مقابل روسری و چادر می شویم، نگران مدل های مختلفی که در صنعت مد هم وارد می شود هستیم؟ شینیون های بزرگ و سنگینی که با اضافه کردن موهای مصنوعی ایجاد می شود؛ یا وسائل تزیینی بزرگ و کوچکی که مورد استفاده قرار می گیرد و ...
نفس انسان و شیطانِ درونی، راه های متفاوتی را برای ایجاد شبهه و نگرانی، آن هم فقط در خصوص مسائلی که باعث سعادت انسان می شوند پیدا کرده و سعی در گمراهی انسان دارد. انسان عاقلی که در صدد رسیدن به سعادت است باید این راه ها را شناسائی کرده و مراقب باشد.
نکته بعدی اینکه آیا انتظار به دست آوردنِ چیزی، بدون هزینه ممکن هست؟ آیا می توان بدون معلول، به علت رسید؟
در حکایات بیان شده که مالکی از کارگرش خواست تا در زمینش گندم بکارد. زمان برداشت محصول که رسید به مزرعه آمد و متوجه شد که هیچ گندمی کاشته نشده و محصولی در کار نیست. از کارگر سوال کرد که چرا چنین اتفاقی افتاده؟ کارگر که مرد دانائی بود و می خواست با اینکار به اربابش درسی داده باشد، گفت ارباب من به محصول فکر کرده و در رویاهایم آن را دیدم و انتظار داشتم که الان بتوانیم محصول برداشت کنیم. مرد با تعجب و عصبانیت گفت آخر انسان بی عقل، چطور ممکن است بدون اینکه گندم را بکاری، بتوانی برداشت کنی؟ و مرد در پاسخ گفت پس چطور شما بدون عمل صالح، انتظار بهشت و رسیدن به سعادت را دارید؟
این یک امر بدیهی ست که برای رسیدن به هر چیز با ارزشی، باید تلاش کرده و زحمت کشید. رسیدن به گنج سعادت هم همینطور است. نابرده رنج، گنج میسر نمی شود. اینکه گفته می شود دینداری ساده است، کاملا حرف اشتباهی ست. دینداری و با دین کامل از دنیا رفتن، نصیب هر کسی نمی شود و انسان های بزرگ همواره نسبت به این مسئله نگران بوده و تا آخرین لحظه عمرشان در این مورد تلاش کرده و به درگاه خداوند تضرع می کردند تا تلاش هایشان موثر واقع شود. چطور ممکن است رسیدن به برترین کمالات و سعادت ها راحت و ساده باشد؟! البته که حفظ دین سخت است و علی الخصوص در آخرالزمان سخت تر هم خواهد بود. پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمودند: «يَأتي علَى الناسِ زَمانٌ الصابِرُ فيه على دِينِهِ مِثلُ القابِضِ علَى الجَمرَةِ بِكَفِّهِ؛ زمانى بر مردم مى آيد كه شكيباىِ بر دين، مانند كسى است كه آتش را در كفِ دست خويش گرفته باشد.» (۱)
در این مورد تاپیک زیر را هم مطالعه بفرمایید:
دین داشتن شادی آفرین است یا غصه آفرین؟
پی نوشت:
۱. محمدی ری شهری، محمد؛ حکمت نامه پیامبر اعظم؛ موسسه علمی دارالحدیث؛ قم ۱۳۸۶؛ ج ۴، ص 38.
http://www.askdin.com/showthread.php?t=64337&p=1010215&viewfull=1#post10...