پرسش:
دوستی دارم که 18 ساله است و در حال تحصیل در ترم دوم دانشگاه می باشد. ایشان با آقایی در دانشگاه آشنا شده است و این آقا قصد ازدواج با دوستم را دارد. این آقا به دوستم گفته که در کودکی به علّت بیماریِ اوریون، شنواییِ یکی از گوش هایش را از دست داده است. این مشکلِ آقا برای دوستم مهمّ نیست. چون فقط اخلاق و درک و فهم برایش اهمّیت دارد. اما دوستم الان به خاطر خانواده اش گرفتار شکّ شده است و می ترسد که خانواده اش بعد از پِی بردن به این مشکل، راضی به ازدواج نشوند. لطفا بگویید دوستم چه کار باید بکند.
پاسخ:
دوستتان مانند هر دختر سالمی می خواهد ازدواج مناسبی نماید. اما باید شرایطِ لازم برای ازدواج فراهم شود و قواعد و قوانینی که احتمالِ خطر (ریسکِ) ازدواج را کاهش می دهد، رعایت کند.
دوست شما هنوز در حال گذراندنِ دوره نوجوانی می باشد. ازدواج در دوران نوجوانی به دلیل اینكه فرد هنوز به آمادگی و شرایط لازم از نظر روحی و جسمی برای تشكیل خانواده نرسیده، نمی تواند چشم انداز روشنی داشته باشد. دوست شما تنها دو ترم در دانشگاه تحصیل کرده است. او هنوز با فضای روابط در دانشگاه آشناییِ کافی ندارد.
دوستتان باید بداند که همسر خوب به مفهوم درست و واقعی همسری است که با فرد مقابل تناسب داشته باشد. آنچه از نگاه دینی به عنوان ویژگی های همسر ایده آل شمرده شده است، عبارت اند از:
1- دیندار بوده و به مسائل و احکام دینی پایبند باشد و خود و زندگی اش را آلوده به گناه نکند.
۲- خوش اخلاق و خوش برخورد باشد.
۳- شرافت خانوادگی داشته باشد.
۴- از نظر چهره مورد پسند خانم باشد.
۵- از نظر اقتصادی، تحصیلات، فرهنگ خانوادگی، تناسب داشته و هم کُفو خانم باشد.
دوستتان باید به تناسب خود و خواستگارش در این موارد دقت کند:
۱. اعتقاد و مذهب، ۲. سن، ۳. تحصیل، ۴. وضعیت مالی، ۵. فرهنگ و آداب ورسوم، ۶. زیبایی، ۷. جسم
صرف دیدنِ یک فرد و رفتارهایش در سر کلاس های درسِ دانشگاه، دلیلِ کافی برای داشتنِ تناسب نمی باشد. دوست شما برای این که به خواستگارش جواب مثبت دهد، اول باید از داشتن این خصوصیات مطمئن شود و برای این کار باید تحقیق کند.
تحقیق باید از طریق افراد زیر باشد:
۱. خویشان و فامیل ها ۲. دشمنان ۳. دوستان ۴. همکاران ۵. همسایگان ۶. معلمان ۷. مراجع رسمی
دوستتان تنها در صورتی می تواند در مورد این آقا تحقیق کند که این آقا رسماً برای خواستگاری اقدام نماید. پس از خواستگاری، پدر یا برادرِ دوستتان می توانند در مورد این آقا تحقیق کنند. پس از تحقیق می توان گفت که دوستتان با این آقا در موارد زیادی تناسب دارد یا ندارد.
درباره عدم شنواییِ یکی از گوش های این آقا و احتمال مخالفتِ خانواده دوستتان با این مسأله باید بگویم: لازم نیست مسأله گوشِ ایشان، در ابتدای خواستگاری با پدر و مادرِ دخترخانم در میان گذاشته شود. بلکه باید پس از اینکه مدتی از آشنایی گذشت و شناختِ بیشتری در جلسات خواستگاری و تحقیقات به دست آمد، این مسأله با پدر و مادر دختر خانم مطرح شود. بنابراین پس از خواستگاریِ رسمیِ این آقا از دوستتان چند جلسه صحبت و تأییدِ ایشان در تحقیقات، دوستتان خوب است با یک «فردِ امین» که پدر و مادرش حرف او را قبول دارند، در مورد این مشکل صحبت کند و به آن فرد امین این طور بگوید:«خواستگارم به مشکلِ شنوایی در یک گوشِ خود اشاره کرده است؛ اما این مشکل جزئی است و در حدّی نیست که در زندگی اشکالی ایجاد کند. چون می دانم احتمالاً پدر و مادرم به خاطر این مسأله با این ازدواج مخالفت می کنند، لطفا پادرمیانی و میانجیگری نمایید تا خانواده ام به خاطرِ این مسأله جزئی با این ازدواج مخالفت نکنند». دوستتان نباید به این فرد امین و خانواده اش در مورد آشنایی در دانشگاه مطلبی بگوید. چون باعث افزایش مخالفت ها با این ازدواج می شود. پس از هماهنگی های لازم، دوستتان باید در حضور این فرد امین با پدر و مادرش صحبت کند و مشکلِ یک گوش خواستگار را با خانواده اش در میان بگذارد. فرد امین نیز باید از این ازدواج حمایت نماید.
اگر دوستتان فردی امین که روی پدر و مادرش نفوذ دارد و آنها حرفش را قبول دارند نمی شناسد، بهتر است «همراه با خواستگارش» به یک روانشناس و مشاور خانواده خبره، متعهّد و آگاه در شهرش مراجعه کند و از او بخواهد که ابتدا تناسب میانِ خودش و خواستگارش را بررسی نماید و سپس با دعوت از پدر و مادر دوستتان، در جلسه مشاوره، فرد روانشناس این مشکلِ خواستگار را با آنها مطرح نماید، نظرشان را در مورد این مشکل بپرسد و در صورت مخالفتشان با ازدواج، خانواده دوستتان را متقاعد کند که به خاطر این مسأله جزئی با این ازدواج مخالفت نکنند.