سؤال:
چرا تقوا فقط با ذکر خدا به دست نمی‌آید و رعایت حرام و حلال شرعی هم لازم است؟
پاسخ:
اتفاقا ذکر و یاد الهی و اینکه باید همیشه و در همه جا حتی در پستوی خانه، انسان به یاد خدا باشد، یک روی دیگر سکه تقوا و رعایت انجام واجبات و ترک محرمات است.
در واقع کسی که حلال و حرام خدا را رعایت می کند همان کسی است که ذاکر حق تعالی است.
بنابراین نباید بین تقوا و رعایت حلال و حرام و بین ذکر و یاد خدا جدایی احساس کنید که هردو دو روی یک سکه اند.
البته دستور به ذکر خدا هم به صورت تلمیحی بیان نشده بلکه ما می بینیم که در قرآن وقتی حق تعالی به بحث نماز می رسد (آنهم نمازی که ستون دین است . نمازی که ان قبلت قبل ماسواها و ان ردت رد ماسواها) غایت و هدف نماز را به عنوان مهم ترین واجب، همان ذکر و یاد خدا معرفی می کند: «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْری» (1)
و یا در اسلام و قران برای هر عبادت و واجبی محدودیت هایی از جهت زمانی ، مکانی، کیفی و کمی وجود دارد مثلا نماز را در هر زمانی یا هر مکانی و یا هر کیفیت و کمیتی نمی شود خواند و همین طور سایر عبادات
ولی حق تعالی به بحث ذکر که می رسد آن را بدون محدودیت زمانی و مکانی و کیفی و کمی بیان می کند و می فرماید:«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثيراً» (2)
همین دو نمونه نشان از این می دهد بحث ذکر به صورت تلمیحی بیان نشده است. و انسان در هر زمان و مکانی باید به یاد خدا باشد .
منابع:
1. طه: 14.
2. احزاب: 41.