سؤال:
با توجه به تأکید اسلام و قرآن به استفاده از نعمت‌های حلال خداوند، چرا بعضی از عرفای اسلامی، به رهبانیت و دوری از نعمت‌های حلال روی آورده‌اند؟
پاسخ:
ما باید بین رهبانیت (به معنای گوشه‌نشینی و ترک ازدواج، انزوای کامل از خلق و یک گوشه نشستن و عبادت نمودن) و زاهدانه زندگی کردن فرق قائل شویم.
آن چه که مذموم است، قسم اول است؛ ولکن قسم دوم توصیه شده است. لذا اولیاء الهی و عرفای بالله مانند مرحوم ملا حسینقلی همدانی (قدس سره)، مرحوم قاضی (قدس سره)، حضرت امام خمینی (قدس سره) و ... در عین حال که همسر و فرزندانی داشتند و از نعمت‌های الهی استفاده می‌نمودند و در میان جامعه و با مردم محشور بودند، و خدمات اجتماعی فراوانی داشتند، در عین حال زندگی آن‌ها یک زندگی ساده و زاهدانه بوده و این امر نه تنها اشکالی ندارد؛ بلکه یک نقطه مثبت در زندگی این رادمردان الهی است.