وقتی در زندگی که یک زن و مرد ایجاد می کنند زندگی مشترک می گویند و به زن شریک زندگی گفته می شود جایی برای این موضوع باقی نمی ماند که ایشان در زندگی تک روی داشته باشد.
البته الگوهای خانوادگی ایشان ممکن است مردسالاری باشد و در خانواده ای مردسالار بزرگ شده باشد و یا در بعضی از موارد فرد به دلیل تحکم های بیش از حد مادر در پی انتقام جویی و تسلط به فردی همجنس مادر خود که همان همسر باشد، مبادرت می کند و گاهی هم اقدام انفرادی در تصمیم گیری ها برای اثبات مرد بودن مرد برای همسر خود می باشد.
زن به دلیل تحقیر ها و یا امر و نهی ها در بخش های مختلف زندگی و یا نداشتن مهارت های زندگی و یا واکنش های منفی در موقعیت های گذشته نسبت به مطرح کردن تصمیم گیری ها توسط شوهر باعث اقدام انفرادی بدون اطلاع همسر می شود.
بنابراین الگوهای ارتباطی والدین همسر، کیفیت ارتباط زن و شوهر و احترام گذاشتن به نقش ها، خاطرات گذشته نسبت به مشورت در زندگی در این رفتار تأثیر بالایی دارد.
نکته دیگر تعاملات و کنار آمدن مرد در زندگی از سفارشات دین اسلام است. اما شما باید برای کاهش این رفتار راهکارهای زیر را انجام دهید:
۱- بپذیرید که مرد در سلسله مراتب قدرت در خانواده چه در نگاه روان شناسان و چه در اسلام به عنوان مدیر و رییس است و شما هم به عنوان مشاور مدیر و معاون مدیر در خانواده نقش دارید و می بینیم گاهی معاون و مشاور قدرت تحلیل و راهکارهایی برای مدیر ارایه می کنند که حتی به ذهن مدیر هم نرسیده است.
۲- برای اثبات قدرت و مدیریت و عرضه داشتن همسرتان بارها از طریق رابطه کلامی به ایشان این موضوعات را مطرح کنید و حتی نقاط مثبت و خوبی های ایشان را به ایشان بگویید.
۳- در کارها و تصمیمات مثلا انتخاب نوع رنگ لباس، غذا و... با ایشان مشورت کنید.
۴- نسبت به زمان هایی که موضوعی را هر چند بی اهمیت با شما در میان می گذارد با روی باز و همراهی و هم دلی تمام رفتار کنید و حتی احساس خوشایند خودتان را به ایشان بگویید.
۵- در زمان هایی که موضوعات مهمی را مطرح می کند و فکر می کنید در فکر تصمیمات اشتباهی است شخصیت ایشان را به قول معروف خورد نکنید و در فضای مناسب با لحن مناسب با احترام کامل بدون استفاده از الفاظ امری و دستوری با ایشان نسبت به ایراداتی که در تصمیم گیری وجود دارد صحبت کنید.