با نامحرم چطور رفتار کنیم که موجب جلب توجه و گناه نشود؟

در این مورد خداوند هم وظیفه خانمها و هم وظیفه آقایان را در آیات ۳۰ و ۳۱ سوره مبارکه نور مشخص کرده است. «به مردان با ايمان بگو ديده فرو نهند و پاكدامنى ورزند كه اين براى آنان پاكيزه‏ تر است زيرا خدا به آنچه مى كنند آگاه است؛ و به زنان با ايمان بگو ديدگان خود را [از هر نامحرمى] فرو بندند و پاكدامنى ورزند و زيورهاى خود را آشكار نگردانند مگر آنچه كه طبعا از آن پيداست و بايد روسرى خود را بر سينه خويش [فرو] اندازند و زيورهايشان را جز براى شوهرانشان يا پدرانشان يا پدران شوهرانشان يا پسرانشان يا پسران شوهرانشان يا برادرانشان يا پسران برادرانشان يا پسران خواهرانشان يا زنان [همكيش] خود يا كنيزانشان يا خدمتكاران مرد كه [از زن] بى ‏نيازند يا كودكانى كه بر عورتهاى زنان وقوف حاصل نكرده‏ اند آشكار نكنند و پاهاى خود را [به گونه‏ اى به زمين] نكوبند تا آنچه از زينتشان نهفته مى دارند معلوم گردد اى مؤمنان همگى [از مرد و زن] به درگاه خدا توبه كنيد اميد كه رستگار شويد.»
مهمترین مسئله اینست که انسان بین خودش و خدا بتواند ادعا کند که سعی در جلب توجه نامحرم نداشته و به قول قرآن تبرج نکرده است. این شامل هر چیزی می شود و انسان خودش کاملا متوجه این مسئه هست و لازم نیست که برایش توضیح داده شود. «بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ؛ وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ؛ بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است ؛ هر چند در ظاهر براى خود عذرهايى بتراشد.» (سوره قیامت، ۱۴ و ۱۵)
تبرج و جلوه گری به انحاء مختلف امکان پذیر است، حتی به شکل ایجاد ظواهر مومنانه. ممکن است شخصی با پوشش اسلامی هم مبتلا به گناه تبرج و جلوه گری باشد و البته که خودش از این مسئله آگاه است.
/۲۸۸/