پرسش: من مدت ها پیش چیزی را از خدا میخواستم و می گفتم خدایا اگر آن چیز را به من می دهی نشانه ای به من نشان بده. بعد از نماز بود ک اتفاقی این آیه از قران را دیدم: شاید چیزی را دوست بدارید و شر شما در آن باشد. بعد این ماجرا خیلی ناراحت هستم و فکر میکنم این یک نشانه از طرف خداست و خدا حاجتم را نمیدهد. آیا واقعا یک نشانه از طرف خدا بوده؟
پاسخ: در قرآن کریم داستان برخی از انبیای الهی آمده است که برای اجابت دعایشان و یا زمان اجابت دعایشان نشانه و علامتی از خداوند متعال طلب می کردند. زمانی که حضرت زکریا(سلام الله علیه) از خداوند متعال طلب فرزند و ذریه صالح نمود ملائکه از طرف خداوند به او بشارت فرزند دادند. حضرت زکریا از خداوند متعال نشانه ای برای تحقق این وعده درخواست نمود و گفت:
«قالَ رَبِّ اجْعَلْ لي آيَةً قالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ إِلاَّ رَمْزاً وَ اذْكُرْ رَبَّكَ كَثيراً وَ سَبِّحْ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكار؛ (زكريا) عرض كرد: «پروردگارا! نشانه اى براى من قرار ده!» گفت: «نشانه تو آن است كه سه روز، جز به اشاره و رمز، با مردم سخن نخواهى گفت. (و زبان تو، بدون هيچ علّت ظاهرى، براى گفتگو با مردم از كار می افتد.) پروردگار خود را (به شكرانه اين نعمت بزرگ،) بسيار ياد كن! و به هنگام صبح و شام، او را تسبيح بگو!»(1)
درخواست نشانه می تواند برای پیدا کردن یقین و اطمینان قلبی بیشتر به وعده الهی باشد و امید و ایمان فرد را به اجابت دعای خود بیشتر کند. البته حضرت زکریا بعد از اینکه بشارت فرزنددار شدن را دریافت نمود درخواست علامت و نشانه کرد. این بدین معنا است که حضرت تسلیم امر و خواست الهی بودند و دعای ایشان جنبه اجبار و اصرار بی مورد بر درخواست را نداشته است.
آیه ای که به آن اشاره کردید آیه 216 سوره مبارکه بقره است. خداوند متعال در این آیه شریفه می فرماید:
«عَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُون؛ چه بسا چيزى را خوش نداشته باشيد، حال آن كه خيرِ شما در آن است. و يا چيزى را دوست داشته باشيد، حال آنكه شرِّ شما در آن است. و خدا می داند و شما نمی دانيد.»
این آیه شریفه میتواند حامل پیامی برای شما در این مسئله و یا کل زندگی باشد. اینکه ممکن است چیزهایی را دوست بدارید اما در واقع شر و بدی در آن وجود داشته باشد. شری که جز خداوند متعال کسی نسبت به آن واقف نیست. بنابراین اگر در هر حال خیر خود را می خواهید دعا کنید اما مصلحت را به او واگذار کنید. چنین چیزی نه تنها نباید مانع آرامش شما شود که آرامش و اطمینان را نسبت به آینده برای شما به دنبال خواهد داشت.
پی نوشت:
- آل عمران، 41.
- http://askdin.com/comment/1039239#comment-1039239