سؤال:
اگر دختری قبل از ازدواج روابط دوستی با جنس مخالف چه سطحی و چه عمیق داشته باشد و وقتی خواستگارش ازش می پرسد تا کنون روابط دوستی داشته یا نه، توصیه شما چیست و چه بگوید؟ آیا نگفتن این مسأله خیانت به حساب نمی آید؟ اگر خواستگارش بگویدکه این مسئله برایش خیلی مهم است آیا شما باز هم توصیه به بیان نکردن می کنید؟
پاسخ:
رابطه بانامحرم از نظر شرعي جايز نيست و عواقب زيادي به دنبال دارد كه يكي از اين پيامدهاي منفي همين مشكلي است كه اکنون در مورد آن سؤال نمودید يعني نوعي بي اعتمادي كه بين طرفين به وجود مي آيد و با يكديگر صداقت ندارند اما حرف ما اين است كه در چنين مواردي در خواستگاري نبايد براي فرد مقابل در مورد ارتباطات قبل از ازدواج چيزي گفت زيرا اين روابط بين فرد و خداي خود بوده و صرفا نياز به توبه و عدم تكرار دارد. به هر حال اگر چه صداقت و درستي مايه ثبات يك ازدواج مي باشد اما در برخي موارد بازگو نكردن مسايل واقعي، دروغ به شمار نمي آيد مثلا در صورتي كه فردي در گذشته رفتاري غير شرعي داشته و از طرفي از عمل خود به شدت پشيمان مي باشد؛ در اين صورت مي تواند به خواستگار خود پاسخ عدم مشكل را بدهد. اشتباهي كه بعضي از دختران و پسران در جلسه خواستگاري مرتكب مي‌شوند اين است كه همه گذشته خود را (كه بعضا همراه با اتفاقات، رفتارها، صفات يا ارتباطات غلطي بوده است كه اكنون از آنها ناراحت و پشيمانند) به بهانه صداقت يا جلب اعتماد طرف مقابل، مطرح مي‌كنند حال آنكه اين عمل در بسياري موارد اثر عكس داشته كه نتيجه منفي آن در همان زمان (به صورت طبيعي خواستگاران با شنيدن اين گونه مسائل از ازدواج كردن با شخص مورد نظر منصرف مي شوند) يا در زندگي مشترك، دامنگير طرفين خواهد شد.
در هر صورت این موضوع ارتباطی به زندگی مشترک و آینده ندارد و اگر فردی توبه کرده باشد بخشنده خداوند است و نباید به خواستگار چیزی از این موضوع را گفت. ضمن اینکه اگر قرار باشد افراد به این علت قید ازدواج را بزنند بسیاری از افراد در دانشگاه ها چنین روابطی حتی در حد صحبت داشته اند ولی می گوییم در هر صورت باید ازدواج کنند. البته ما مخالف برقراری چنین روابطی هستیم ولی صداقت به خرج دادن در این مورد را تقریبا بیجا می دانیم، اگر چه دروغ گفتن نیز حرام است و باید مراقب بود هم در دروغ گویی نیفتیم و هم چنین مسئله ای را بیان ننماییم.