پرسش: اینکه میفرمایند درصورت غیبت کردن نماز وروزه تا۴۰روز موردقبول نیست، آیانماز و روزه های فرد غیبت کننده دراین ۴۰روز باید قضاش به جا آورده شود؟
پاسخ:
فرمایش شما ناظر به حدیثی از رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) است که فرمود: «مَنِ اغتابَ مُسلِماً أو مُسلِمَةً لَم يَقبَلِ اللّه ُ تَعالى صَلاتَهُ ولا صِيامَهُ أربَعينَ يَوماً ولَيلَةً ، إلّا أن يَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ»؛ هر كس درباره مرد و زن مسلمانى غيبت كند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه اش را نمى پذيرد؛ مگر آن كه آن شخص از وى در گذرد. (۱)
در عین حال باید توجه داشت که صحتِ نماز با قبولی نماز متفاوت است. نمازی که مسائل ظاهری در آن مراعات شود، مثلا پاک بودن لباس، درست بودن وضو و قبله و امثال اینها درست باشد، این نماز صحیح است؛ و نماز صحیح نیازی به قضا کردن ندارد. اما نمازِ صحیح ممکن است گاهی مورد قبول واقع نشود. مثل نمازِ شخص غیبت کننده، یا نماز شخصی که شرب خمر داشته. این نماز قضا ندارد؛ هرچند انسان می تواند بعد از توبه کردن، نمازهایی را که در این زمان خوانده، اعاده کند. یعنی از اول بخواند، به امید اینکه مقبول واقع شود.
پی نوشت:
۱. محمدی ری شهری، محمد؛ حکمت نامه پیامبر اعظم؛ موسسه علمی دارالحدیث؛ قم ۱۳۸۶؛ ج ۱۱، ص ۱۲۲.