پرسش: بنده همسر بداخلاق و لجبازی دارم که هر ماه نزد دعانویس می رفتم و با این کار رفتارهایش بهتر می شد. الان دو سال است که دعا اثر نمی کند و مدام در خانه دعوا می کنیم و تنفر نسبت به هم پیدا کرده ایم، لطفا راهنمایی کنید.
پاسخ:
برای شروع لازم می دانم در مورد دعانویسی مطالبی بیان گردد. اگر دعا به معنای واقعی؛ یعنی درخواست از خداوند باشد، بسیار پسندیده و مطلوب است ولی اگر دعا نویسی به معنای آنچه در عرف است، باشد که برخی افراد سودجو و اغلب بی سواد آن را انجام می دهند، نمی تواند راهگشای مسائل زندگی باشد؛ برای شاهد این مطلب، می توان گفت که خود این افراد اغلب انسانهایی هستند که در زندگی خودشان مشکل و مسأله زیاد دارند و اگر قرار بود با کارهایی که آنان انجام می دهند مشکلات مردم را حل نمایند، در ابتدا باید از پس مشکلات زندگی خودشان برآیند.
و آن زمانی که فکر می کردید با دعانویس ها تا حدودی مشکل زندگیتان حل می شده است، بیشتر به تفکر و تلقین خودتان ربط پیدا می کند. یعنی همین که خودتان به آن دعانویس ها اطمینان می کردید و حس خوبی نسبت به تغییر در زندگی خود پیدا می نمودید، نگرش تان نسبت به همسر و زندگی که خوب می شد احساس و رفتارهایتان هم به تبع آن خوب و اثرگذار روی همسرتان می شد؛ درنتیجه ایشان هم در رفتارشان تغییراتی ایجاد می گردید.
برای مثال، حکمتی را خدمتتان عرض می نمایم. روزی زنی نزد حکیمی رفت که مادرشوهرم با من زندگی می کند و از دستش به ستوه آمده ام و مداوم با هم دعوا می کنیم می خواهم او را بکشم ولی به صورت آنی نمی توانم این کار را انجام دهم، بنابراین چیزی به من بده تا به وسیله آن کم کم با خوراندنش به مادرشوهرم، بمیرد و از دستش رها شوم.
حکیم ماده ای به او داد و گفت هر روز اندکی از این ماده در بشقاب غذای مادرشوهرت بریز کم کم بعد از چهل روز می میرد.
زن شروع به انجام کار کرد ولی از همان ابتدا چون دچار عذاب وجدان شده بود، با مادرشوهرش، مهربانی می کرد و رفتارهای بهتری با او بروز می داد با تغییر رفتار عروس، مادرشوهر هم به تبع آن مهربانی می کرد و رفتارهایش با عروسش خوب شده بود بعد از مدتی، آن زن از مدل ارتباط مادرشوهرش راضی شد و ارتباط خوبی با هم برقرار کردند؛ پشیمان شد و نزد حکیم رفت و اظهار ندامت کرد که نمی خواهم مادرشوهرم بمیرد و لطفا ماده ای به من بده تا پادزهری باشد ؛ که مادرشوهرم نمیرد. حکیم گفت ماده ای که به تو قبلا دادم، ماده ای خنثی بوده و هیچ اثری در زنده ماندن و مردن مادرشوهرت نداشته است بلکه آنچه باعث شده مادرشوهرت مهربان شود، آن بود که تو مهربان شدی و دیدگاهت نسبت به او تغییر کرد.
بنابراین خواهر گرامی: دیدگاه شما نسبت به همسرتان بسیار در احساسات و رفتارهایتان با ایشان موثر است.
اگر ایشان را با همه خوبی و بدیهایش در زندگی بپذیرید و به این بیندیشید که ایشان فردی هستند که دارید عمرتان را با ایشان می گذرانید و مهمترین فرد زندگیتان هستند؛ پس بهتر است بهترین رابطه را با ایشان داشته باشید، مطمئنا ارتباطتان بهتر خواهد شد.
از طرف دیگر، از صددرصد رابطه ای که شما با همسرتان دارید، پنجاه درصد رابطه به شما ربط پیدا می کند نقش و مسئولیت خود را در این رابطه پیدا کنید و بیندیشید نقش شما در به هم خوردن آرامش زندگی کجاست و چقدر شما به این لجبازیهای همسرتان دامن زده اید؛ چراکه بسیار درگیر این لجبازی هستید و یک برچسب سیاه لج بازی به همسرتان زده اید و تصویری از ایشان جلوی روی شماست که همه وجودش با لجبازی ترسیم شده است. ممکن است شما هم فردی لجباز باشید که در کنار هم به مشکل خورده اید معمولا افرادی که شبیه هم هستند بیشتر به مشکل برمی خورند.
باید ببینید دلیل لجبازی همسرتان چیست؟ معمولا اگر لجبازی از روی اختلال نباشد؛ حاکی از یک نیاز ارضاء نشده است که معمولا در مردان، عدم توجه به اقتدارش، توسط خانم است.
بر اساس متون روانشناسی و با الهام از آیات قرآن، الگوی مهر و قدرت را اینگونه ارائه نموده اند. بر اساس این الگو، زن و مرد هر دو نیاز به قدرت و مهر دارند، اما نیاز به قدرت در مردان بسیار بیشتر و اساسی تر است. برعکس، نیاز به مهر در زنان به شکل بارزتری بروز میکند. از طرف دیگر، مرد جذاب برای زنان، مردان مقتدر و توانا است و زن مورد علاقه مردان، غالباً زن ملایم و لطیف است. پس در اینجا موضوع مهم همسران این است که اگر زن به مرد قدرت بدهد، از او مهر دریافت میکند و اگر مرد به زن عشق و مهر بدهد، از او قدرت دریافت میکند. شکل قدرت در اینجا با تعریف قدرت در متون جامعه شناختی، متفاوت است. از این دیدگاه، وقتی مرد، زورگو و قدرت طلب میشود که قدرت او را مورد حمله قرار دهند یا محدود کنند یا آن را به رسمیت نشناسند. مردی که قدرت او ارضاء شود که فقط توسط زن امکانپذیر است، رئوف و مهربان می- شود و در عین حال مقتدر.
معرفی منبع برای مطالعه بیشتر:
زارعی توپخانه محمد، الگوی مهر و اقتدار، انتشارات مرکز مدیریت حوزه، قم، 1397.
http://askdin.com/comment/1035262#comment-1035262