پرسش:
فردی که با وجود تلاش برای موفقیت باز هم شکست می خورد و برای فراموشی شکست ها به گناهانی دست زده و دیگر پاکی آدم سابق را ندارد و زندگی اش بابت فکر کردن به این موضوعات مختل شده چه باید بکند؟
پاسخ:
لطفا به این چند نکته عنایت شود:
الف: تغییر نوع نگاه
باید توجه داشت که زندگی فراز و نشیب های خاص خود را دارد و انسان نباید در مواجه با شکست ها و ناکامی ها، دچار یاس و نا امیدی شود. امیرالمومنین علی (علیه السلام) می فرمایند: «فی القُنُوطِ اَلتَّفرِیطُ (1) ناامیدی، موجب تفریط و تقصیر می شود.»، بلکه از شکست خوردن ها نترسد، و حتی به دید مثبت به آنها نگاه کند. یعنی این تلقین را با خود داشته باشد: «من چندین بار موفق نشدم. اما اسم آن را شکست نمی گذارم. من شکست نخوردم، فقط چندین بار راهی را پیدا کردم که جواب نداشت و دوباره تلاش می کنم.» زیرا انسان تا زمانی که نحوه رویارویی با شکست را نیاموزد، نحوه موفق شدن را هم یاد نمی گیرد.
ب: مطالعه زندگی بزرگان
مطالعه زندگی نوابغ و مخترعینی که در شرق و غرب عالم وجود داشته و دارند و حتی معلولینی که افتخارات عظیمی را خلق کرده اند، بسیار راه گشا است. نقطه اشتراک زندگی این افراد، عدم موفقیت های مکرر آنان بوده، ولی بدون ناامیدی و با پشتکار فراوان، هدف خود را دنبال نموده و به آرزوی خود رسیده اند.
ج: تامل، تحقیق و مشورت
ایشان به جای گناه کردن، برای فراموشی عدم موفقیت های خود، باید روی علل عدم موفقیت اهداف خود، تامل نماید، با تحقیق و مشورت با متخصصین مربوطه، آن علل را کشف نماید و برطرف نماید، یا نسبت به روش های دستیابی به اهداف خود تجدید نظر داشته باشند، تا در نهایت به موفقیت برسند.
د: توبه
آن پاکی از دست رفته، با توبه قابل جبران است. حق تعالی در قرآن کریم می فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهار...(2) اى كسانىكه ايمان آورده ايد، توبه كنيد توبه خالصى، اميد است با اينكار پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغ هائى از بهشت كه نهرها از زير درختانش جارى است وارد كند...»
به همین مناسبت، معاویة بن وهب از امام صادق (علیه السلام) در مورد آثار توبه نصوح، روایتی را نقل می کند:
ب: «إِذَا تَابَ الْعَبْدُ تَوْبَةً نَصُوحاً أَحَبَّهُ اللَّه فَسَتَرَ عَلَيْهِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فَقُلْتُ وَ كَيْفَ يَسْتُرُ عَلَيْهِ قَالَ يُنْسِي مَلَكَيْهِ مَا كَتَبَا عَلَيْهِ مِنَ الذُّنُوبِ وَ يُوحِي إِلَى جَوَارِحِهِ اكْتُمِي عَلَيْهِ ذُنُوبَهُ وَ يُوحِي إِلَى بِقَاعِ الْأَرْضِ اكْتُمِي مَا كَانَ يَعْمَلُ عَلَيْكِ مِنَ الذُّنُوبِ فَيَلْقَى اللَّهَ حِينَ يَلْقَاهُ وَ لَيْسَ شَيْءٌ يَشْهَدُ عَلَيْهِ بِشَيْءٍ مِنَ الذُّنُوبِ (3)
چون بنده، توبه نصوح كند، خداوند او را دوست دارد و در دنيا و آخرت بر او پرده پوشى كند. معاویه بن وهب می گوید به امام، عرض كردم :
چگونه بر او پرده پوشى می كند؟ امام فرمود: هر چه از گناهان كه دو فرشته موكل بر او نوشته اند، از يادشان ببرد و به جوارح و اعضاى بدن او وحى فرمايد كه گناهان او را پنهان كنيد و به قطعه هاى زمين كه در آن مکان ها، گناه كرده وحى می فرمايد كه پنهان داريد، آنچه گناهان كه بر روى تو كرده است. پس ديدار می كند خدا را هنگام ملاقات او، در حالی که چيزى به ضرر او بر گناهانش گواهى دهد، نيست»
وقتی خداوند، چنین راهی را برای انسان گنه کار باز نموده، دیگر غصه خوردن و فکر کردن به گناه رخ داده، معنا ندارد و باید تمام توجه خود را نسبت به آینده معطوف بدارد، تا مجددا چنین خطایی تکرار نشود.
پی نوشت:
1.بحار الأنوار(ط- بيروت) مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى،دار إحياء التراث العربي،بيروت،1403 ق،ج74،ص217.
2.تحریم/8.
3.الكافي (ط- الإسلامية)،كلينى، محمد بن يعقوب، دار الكتب الإسلامية، تهران،1407 ق،ج2،ص431.
http://askdin.com/comment/1035628#comment-1035628