پرسش:
می دانیم خشم و غضب برای دفع ضرر است. مدتی است که قوه غضبیّه ام را از دست داده ام و نمی توانم در برابر نامحرم مغرور باشم. چه کار کنم؟
پاسخ:
امام امیرالمؤمنین علی ( صلوات الله و سلامه علیه) می فرمایند: «خِيَارُ خِصَالِ النِّسَاءِ شِرَارُ خِصَالِ الرِّجَالِ: الزَّهْوُ، وَالْجُبْنُ، وَالْبُخْلُ؛ فَإِذَا كَانَتِ الْمَرْأَةُ مَزْهُوَّةً لَمْ تُمَكِّنْ مِنْ نَفْسِهَا، وَإِذَا كَانَتْ بَخِيلَةً حَفِظَتْ مَالَهَا وَمَالَ بَعْلِهَا، وَإِذَا كَانَتْ جَبَانَةً فَرِقَتْ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ يَعْرِضُ لَهَا». یعنی «خصلت‌هاى نيك زنان، خصلت‌هاى بد مردان است (اين خصلت‌ها عبارتند از:) تكبر و ترس و بخل؛ (زيرا) هنگامى كه زن متكبر باشد بيگانه را به خود راه نمى‌دهد و اگر بخيل باشد مال خود و همسرش را حفظ مى‌كند و اگر ترسو باشد از هر چيزى كه ممكن است به آبرو و عفت او صدمه بزند مى‌ترسد (و از آن فاصله مى‌گيرد)»(1). در این حدیث شریف منظور از اینکه زن باید تکبّر داشته باشد، این است که با نامحرم ارتباطِ غیرضروری نداشته باشد و دامنش را از آلودگی حفظ نماید. منظور امام ( صلوات الله و سلامه علیه) این نیست که او باید در برابر نامحرم خشمگین باشد و خشم و غضبش را همیشه به نامحرم نشان دهد. خشم و غضب با تکبّرِ زنانه فرق دارد. وقتی فرد نامحرم گناهی مرتکب نشده و قصد سوئی نسبت به خانمِ مؤمن ندارد، چه لزومی دارد خانم نسبت به او با خشم و غضب رفتار کند؟
توصیه امام امیرالمؤمنین علی (صلوات الله و سلامه علیه) برای حفظ خانم مؤمن از ارتباطی است که گناه آلود است. زن متکبّر با نامحرم شوخی نمی کند. حریم را حفظ می کند. مؤدّبانه سؤال می پرسد و مؤدبانه پاسخ می دهد. او به غیر از موارد ضروری با فرد نامحرم کاری ندارد. خواسته های خود را با عشوه و ناز مطرح نمی کند و با وقار حرف می زند. این همان موضوعی است که در آیه شریفه 32، سوره مبارکه احزاب خداوند متعال می فرماید: (يَا نِسَاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّسَاءِ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا)؛ یعنی «ای همسران پیامبر، شما مانند هيچ يك از زنان [ديگر] نيستيد؛ اگر تقوا داريد، با ناز سخن مگوييد؛ تا آن کسی كه در دلش بيمارى است، طمع نورزد و به گفتارى شايسته سخن گوييد».
پی نوشت:
1. نهج البلاغه. با تصحیح صبحی صالح، انتشارات هجرت، 1395ه.ق، حکمت 234، ص509و510.
http://askdin.com/comment/1032674#comment-1032674