پرسش:
دو سال است که از ازدواج ما می گذرد و با وجود سلامت جسمی هنوز صاحب فرزند نشده ایم. این مسأله باعث شده زندگیِ سردی داشته باشیم. من و همسرم به همدیگر علاقه داریم. شنیده ام که بعضی افراد با چله گرفتن به حاجت خود رسیده اند. با این وضعیت چه کار کنم؟
پاسخ:
حق دارید که دوست داشته باشید فضای خانه تان پر از صدای نوزادی تازه به دنیا آمده باشد و بتوانید فرزند خود را در آغوش بگیرید و ببوسید. همان گونه که گفتید، در منابع دینی چیزی درباره چلّه گرفتن برای بچه دارشدن وجود ندارد. پس بهتر است وقت خود را با چلّه گرفتن هدر ندهید. در رابطه با بچه دارشدن چند نکته خدمت تان می گویم:
- وقتی زن و شوهر با همدیگر تصمیم می گیرند که برای مدتی بچه دار نشوند، استرس کمی را احساس می کنند. اما در صورتی که به علل ناشناختهْ بارداری با مشکل مواجه شود، زن و شوهر احساسات منفی و ناخوشایندی همچون غم و غصّه، یأس و ناامیدی را تجربه می کنند. اگر دقت کنید، احساسات متناقضی دارید: از یک سو همسر و زندگی تان را دوست دارید و نمی خواهید به خاطر بچه، آنها را از دست بدهید و از سوی دیگر به مادرشدن علاقه زیادی دارید و به آن فکر می کنید.
- باید بدانید که فکرکردنِ زیاد به فرزند باعث می شود شما استرس بیشتری احساس کنید. طبق پژوهش های انجام شده که در سایت «انجمن بارداری آمریکا» به آن اشاره کرده، استرس یکی از عومل ناباروری است. پس بهتر است دیدگاه خود را در مورد این مسأله عوض نمایید. گفته اید فردی نسبتاً مذهبی هستید. پس خوب می دانید که خداوند متعال هر فردی را به گونه ای آزمایش می کند. خداوند متعال در سوره مبارکه بقره، آیه شریفه 155 می فرماید: (وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ) یعنی«و قطعا شما را به چيزى از [قبيل] ترس و گرسنگى و كاهشى در اموال و جانها و محصولات مى آزماييم و مژده ده شكيبايان را». این هم آزمایش شماست. آیا دوست دارید فرزند داشتید؛ ولی با همسرتان رابطه بسیار تیره و تاری داشتید؟ همین الان که در حال خواندن این متن هستید، عده بسیاری از خانم ها هستند که با شوهران شان درگیری دارند. هر روز خانم های زیادی در راهروهای دادگاه خانواده منتظرند که قاضی، حکم طلاق شان را صادر کند و نمی دانند آیا دنیای بعد از طلاق بهتر خواهد بود یا بدتر. عده زیادی در بیمارستان ها بستری هستند و نمی دانند درمان بیماری شان موفقیت آمیز خواهد بود یا با شکست مواجه می شود. آیا دوست داشتید جای یکی از این خانم های درگیر در دادگاه یا بیمارستان باشید؟ اگر خدا فرزندی به شما عطا می فرمود؛ ولی فرزندتان سالم نبود، چه احساسی به شما دست می داد؟ اینها حقایق دنیای ما انسان هاست. متأسفانه ما انسان ها همیشه نیمه خالیِ لیوان را می بینیم و به نیمه پُر آن توجهی نشان نمی دهیم. شاید بیشتر عمرمان را در حسرت چیزهای نداشته سپری می نماییم و خود را از لذّت داشته ها بی بهره می کنیم.
- گفته اید:«با وجود سلامت جسمی هنوز صاحب فرزند نشده ایم». اگر پزشکان مراجعه و درمانِ خاصّی را برای تان لازم نمی دانند، طبق نظرشان عمل نمایید. اما اگر به شما درمان خاصّی را توصیه می کنند، حتما درمان را ادامه دهید. این دنیا، دنیای اسباب و مُسَبَّبات است. یعنی خداوند متعال مقدّر فرموده که همه چیز از راه های عادّی امکان پذیر باشد. اگر قرار باشد معجزه ای اتفاق بیفتد، آن نیز از راه پزشک و درمان اتّفاق خواهد افتاد.
- در کنار مراجعه به پزشک برای درمان، از دعا به درگاه خداوند متعال نیز ناامید نشوید. گاهی خداوند متعال دعای مؤمن را برآوده می سازد؛ اما زمان محقّق شدنِ خواسته اش را مدتی بعد _ حتی چند سال بعد _ در نظر می گیرد. در قرآن کریم آمده است که حضرت زکریّا فرزند نداشت. او به پیری رسیده بود و هنوز خداوند متعال به او فرزندی عطا ننموده بود. تا اینکه وقتی کرامت خداوند متعال را دید که برای حضرت مریم، غذایی بهشتی فرستاده، از خداوند متعال خواست که به او نیز فرزندی عطا فرماید(سوره مبارکه آل عمران، آیه 38). فرشتگان از جانب خدای مهربان به حضرت زکریا (علیه السلام) نازل شدند و به او بشارت دادند که خداوند متعال به او فرزند پسری (حضرت یحیی) عطا خواهد نمود. از امام باقر (صلوات الله و سلامه علیه) روایت شده است: «إِنَّمَا وُلِدَ يَحْيَى بَعْدَ الْبِشَارَةِ لَهُ مِنَ اللَّهِ بِخَمْسِ سِنِينَ». یعنی «یحیی (علیه السلام) پنج سال بعد از بشارت الهی متولد شد»(1). پس این مسأله (عطای فرزند) فورا محقّق نشد. بنابراین در کنار دعاکردن، صبر نمایید.
- در روایات مطلبی با عنوان چلّه گرفتن برای بچه دارشدن نیامده است؛ اما در برخی روایات دعاهایی برای فرزند دارشدن ذکر شده است که به یکی از آنها اشاره می کنم:
امام باقر (صلوات الله و سلامه علیه) به هاشم، نگهبانِ هشام بن عبدالملک که فرزندی نداشت، فرمود: «می خواهی دعایی به تو یاد دهم که صاحب فرزند بشوی؟». هاشم عرض کرد:"بله". حضرت امام باقر (صلوات الله و سلامه علیه) فرمود:«در هر صبح و عصر،
هفتاد بار سُبحانَ الله
ده مرتبه اَستَغفِرُالله
نُه مرتبه سُبحانَ الله
و یک مرتبه «اَستغفرُ الله» بگو و بعد این آیه شریفه را بخوان:
( اِسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّاراً
يُرْسِلُ السَّمَآءَ عَلَيْكُم مِّدْرَاراً
وَيُمْدِدْكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَاراً )(2). هاشم نگهبان می گوید: این ذکر را گفتم و دارای فرزندان بسیاری شدم(3).
شما و همسرتان هر دو این کار را انجام دهید تا انشاءالله به نتیجه برسید.
پی نوشت:
1: مجلسیّ، محمد باقر، بحارالانوار، ج14، ص176، مؤسّسة الوفاء، بیروت، 1403 ه.ق
2: سوره مبارکه نوح، آیات شریفه 10 تا 12
3: نوری طبرسی، حاج میرزا حسین، مُستَدرَکُ الوَسائل، ج15، ص 121، مؤسسه آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، 1408 ه.ق
http://www.askdin.com/showthread.php?t=64690&p=1016787&viewfull=1#post10...