سوال:
من تا سه چهار ماه پیش زیاد قرآن نمیخوندم ولی از وقتی که قرآن میخونم و گناه رو ترک کردم بیماری گرفتم و هر چی از خدا میخوام منو شفا بده اتفاقی نمیفته / میخوام بدونم چرا از وقتی من گناه رو ترک کردم مشکل پیدا کردم مگه من کار اشتباهی انجام دادم که بیمار شدم من که تقریبا هرشب قرآن میخونم؟
پاسخ:
با سلام و عرض ادب
قرائت قرآن همراه با تفکر و تأمّل در آیات شریفه ی آن، یکی از دستورات اکید معصومین علیهم السلام و علمای دینی است و استمرار در این کار یقینا باعث رشد روحی و معنوی انسان خواهد شد. از اینکه حضرت عالی توفیق قرائت قران را دارید شاکر باشید بالاخص ترک گناه و معصیت که برای رشد معنوی انسان لازم و ضروری است.
اما شما از کجا می دانید از وقتی قرائت قرآن و ترک گناه را شروع کردید بیماری به سراغتان آمده است؟ شاید این بیماری نتیجه ی عملکرد خودتان بوده و دلایل مادّی داشته است. شاید این بیماری و وجود مشکلات، دلایل دیگری داشته و از قضا مقارن با قرائت قرآن شما شده است؟
مطلب دیگر اینکه دنیا دار امتحان است، هر حادثه و اتفاقی که رخ می دهد سوال امتحانی و ابتلائات است و انسان موظف است بر اساس دستورات دینی به این سوال امتحانی پاسخ دهد، امام صادق (عليه السّلام) فرمودند: « إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَيَتَعَاهَدُ الْمُؤْمِنَ بِالْبَلَاءِ إِمَّا بِمَرَضٍ فِي جَسَدِهِ أَوْ بِمُصِيبَةٍ فِي أَهْلٍ أَوْ مَالٍ أَوْ مُصِيبَةٍ مِنْ مَصَائِبِ الدُّنْيَا لِيَأْجُرَهُ عَلَيْهَا» خداوند متعال مؤمن را به مصيبت و بلاء گرفتار مىكند و او را به بيمارى در بدن مبتلا مى سازد و يا در مصيبت اهل و فرزند قرار مى دهد و يا يكى از مصيبتهاى دنيا را متوجه او مىكند تا او را پاداش دهد. » ( 1)
اگر بلا یا سختی یا بیماری برای شما حاصل شده است باید به وضع دینداری خود نظر کنید. اگر حقیقتاً اهل تقوا و عدالت بودید ، آن مشکلات و بیماری ها برای این هستند که گناهان گذشته ی شما پاک شوند و قابلیّت هدایت ها و پاداش های خاصّ خدا در شما ایجاد گردد و استعدادهای الهی شما شکوفا گردند.
امّا اگر در دینداری خود سست بودید و تقوا پبشه نبودید ، باید بدانید که آن سختی ها برای تنبیه (بیدار نمودن ) و ادب کردن هستند تا در آن شرائط خدا و آخرت را یاد نموده به سوی حقیقت و تقوا و عدالت باز گردید ؛ که اگر باز گشتید ، آن دشواری ها برای شما نعمت خواهند بود؛ در غیر این صورت صرفاً مجازات و عذابند و کمالی در پی نخواهند داشت.
البته گاه این مشکلات برای این هستند که بنده ی مومن دچار طغیان نشود یا بنده ی غیر مومن در طغیان خود زیاده روی ننماید. لذا خداوند متعال فرمود: « كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى ؛ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى» چنين نيست(كه شما مىپنداريد) به يقين انسان طغيان مىكند از اينكه خود را بىنياز ببيند» (2)
همچنین فرمود: « وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَ لكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما يَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبيرٌ بَصيرٌ» هر گاه خداوند روزى را براى بندگانش وسعت بخشد، در زمين طغيان و ستم مىكنند؛ از اين رو به مقدارى كه مىخواهد(و مصلحت مىداند) نازل مىكند، كه نسبت به بندگانش آگاه و بيناست.» (3)
منابع:
1.بحار الأنوار ، ج64، ص 237
2.علق:6 و7
3.الشورى:27
http://www.askdin.com/showthread.php?t=59057&p=1016748&viewfull=1#post10...