سؤال:
من به عزت خدا قسم خوردم که خود ارضایی را ترک کنم دو سری کاملاً موفق بودم یکی 40 روز و بعدش 60 روز بود. برای دوره 80 روزه قسم خوردم ولی فقط 44 روز توانستم ترک کنم و شکست خوردم.
اکنون از عذاب خدا به شدت می ترسم و نگرانم تمام لطفی که به من داشته را از من بگیرد و برایم اتفاق بدی بیفتد. حالا چیکار کنم؟ من تحقیق کردم 3 روز باید روزه بگیرم ولی بعدش چه کنم؟
پاسخ:
قبل از هر چيز بايد خدا را شاكر باشيد كه متوجه اشتباهتان شده ايد و در صدد هستید از شر اين عادت زشت رهايي يابید. همين پشيماني و پي بردن به اشتباه است كه شما را به سمت درمان اين مشكل كشانده و اين نشان از طينت پاك شما دارد كه با وجود اين گرفتاري توانسته‌ايد 60 روز آلوده نشوید.
قدر اين روحيه را بدانيد و در جهت حفظ و تقويت آن تلاش كنيد كه حتماً در زندگي آينده تان نيز موفق خواهيد بود .قدر خود را بدانيد چرا كه متأسفانه بسياري از جوانان هستند كه با تلاش فراوان و تجربه راه هاي گوناگون و به دليل ضعف اراده هنوز نتواسته اند حتی چند روز به این کار مبتلا نشوند، ولی شما واقعا با اراده به جلو رفته اید..
ابتدا لازم می دانیم بحث شرعی این مسئله را عرض نماییم.
قسم شرعي چند شرط دارد:
الف. كسي كه قسم مي خورد بالغ، عاقل باشد و اگر براي امر مالي قسم مي خورد سفيه نباشد و حاكم شرع او را از تصرف در مالش منع نكرده باشد.
ب. در حال اختيار و بدون حالت عصبانيت قسم بخورد.
ج. كاري را كه قسم مي خورد انجام دهد، شرعا حرام يا مكروه نباشد. اگر قسم بر ترك كاري مي خورد آن كار واجب يا مستحب نباشد و اگر كار مباحي را قسم مي خورد بايد انجام دادن آن در نظر مردم بهتر از ترك آن باشد.
د. به يكي از اسامي خداوند مانند: خدا، الله، رب و مانند آن قسم بخورد (بنابراين اگر به قرآن و كتب آسماني يا يكي از معصومين قسم بخورد، قسم شرعي كه عمل به آن واجب باشد محسوب نمي شود).
هـ. صيغه قسم را به زبان بياورد بنابراين اگر بنويسد و يا در قلبش نيت كند عمل به آن واجب نيست.
و. عمل كردن به قسم در توان و قدرت او باشد پس اگر بر انجام يا ترك كاري كه در توانش نيست قسم بخورد صحيح نيست. بنابراين اگر قسمي كه خورده ايد داراي همه اين شرايط بوده عمل به آن واجب و ترك آن موجب كفاره مي شود. و كفاره عمل نكردن به قسم بنا بر مشهور، يكي از سه چيز است:
1. بنده اي آزاد كند (كه امروزه موضوعش منتفي است).
2. ده فقير را سير كند يعني غذا بدهد يا لباس بدهد كه بپوشند.
3. اگر آنچه گفته شد نتواند انجام دهد بايد سه روز پي در پي روزه بگيرد.
توصيه ما اين است كه نذر نكنيد و قسم نخوريد و خود را دچار زحمت كفاره نسازيد. البته همین که تاکنون توانسته اید مدت زمان زیادی را تحمل کنید و 60 روز با این عمل مبارزه کرده اید واقعا جای تحسین دارد ولی اگر می دانید به هر حال قسم شما ممکن است شکسته شود بهتر است از دیگر راهکارها برای الزام خود استفاده نمایید. ما به شما روش تنبیه و تشویق را توصیه می کنیم.(در مورد اینکه اکنون چه تکلیفی بر عهده دارید از گروه فقه سؤال بفرمایید).
تشويق بايد چيزي باشد كه به شما انگيزه بدهد و شما را در تصميمتان استوار گرداند. همچنين تنبيه و جريمه بايد قدرت بازدارندگي بالايي داشته باشد؛ به طوري كه هر وقت اراده كردید خود‌ارضايي كنید، تلخي تنبيه و جريمه به ذهنتان بيايد و همين امر مانعي در برابر خود‌ارضايي باشد. البته تنبيه و جريمه نبايد به گونه‌اي باشد كه شما از انجام آن ناتوان شوید وكم كم از كارآيي بيفتید. نوع تشويق و جريمه هم براي افراد مختلف فرق مي‌كند. هر فردي بايد خودش جايزه و جريمة خودش را تعيين كند. شما نیز طبق روحیات خود در این رابطه تصمیم بگیرید.
http://www.askdin.com/showthread.php?t=64710&p=1014984&viewfull=1#post10...