پرسش:
برخی دانش آموزان به خاطر حضور بیش از حد در فضای مجازی دچار افت تحصیلی میشوند. برای درس انگیزه و تمرکز کافی ندارند. دائما در حال تخیل هستند و درس و کلاس جذابیتی برای آنها ندارد. چگونه میتوان آنها را از فضای مجازی دور کرد؟ وظیفه معلمان در این باره چیست؟
پاسخ:
دانش آموزان بیشتر وقت خود را در خانه می گذرانند و به خاطر آزادی نسبی در خانه امکان استفاده از فضای مجازی را بیشتر از مدرسه دارند. مدیریت اصلی در این زمینه نیز باید از طرف اولیا انجام شود و شما که در محیط مدرسه با آنها سروکار دارید میتوانید سهم تربیتی خود از طریق مطالبه از خانواده و مشاوره به آنها و به صورت مستقیم در ارتباط با دانش آموزان ایفا کنید.
یکی از اشتباهات خانواده ها در تربیت فرزندانشان عدم توجه به تناسب سنی آنها در خرید گوشی و تبلت برای آنها است. اشتباهی که ممکن است به بروز مشکلات اخلاقی، آموزشی، اجتماعی و حتی جسمی روانی منجر شود. تبلت و گوشی حتی در کشورهای سازنده آن هم به مقداری که ما در دسترس کودکانمان قرار میدهیم وجود ندارد. برخی پدر و مادرها خرید این تجهیزات برای فرزندان خود را نشان از به روز بودن، روشنفکر بودن، ثروتمند بودن، هوشمندی فرزند و ... تلقی می کنند. اما در کشورهای پیشرفته ضوابط سختی برای استفاده و دسترسی کودکان و دانش آموزان وجود دارد. تبلت ها برای سنین دانش آموزی به گونه ای ساده طراحی شده است که تا 12-13 سالگی آنچه را در اختیار فرد قرار داده میشود شاید نتوان تبلت نامید. بعد از این سن هم تا 18 سالگی امکان برقراری با اینترنت وجود ندارد.
بنابراین ابتدا باید خانواده ها در این زمینه توجیه باشند و دسترسی و استفاده فرزندانشان را به فضای مجازی مدیریت کنند. داشتن زمانبندی مشخص برای استفاده و نظارت والدین بر آن از الزامات این مدیریت است.
فضای مجازی در مقابل فضای حقیقی قرار دارد. بنابراین هرچه فرد در فضای حقیقی حضور فعال تری داشته باشد از فضای مجازی دور میشود. تقویت روابط اجتماعی، مهارت آموزی، ورزش، تفریح و ... اوقات فراغت فرد را پر میکند و نیازهایی که فضای مجازی به صورت کاذب پاسخ میدهد را تامین میکند.
فضای مجازی در زندگی همه ما جای خود را باز کرده است. بنابراین باید آن را بپذیریم و برای مدیریت و بهره برداری صحیح از آن و به حداقل رساندن آسیب های آن برنامه داشته باشیم. اجرای برنامه های درسی و اطلاع رسانی های آموزشی در محیط های مجازی میتواند بستری برای یادگیری دانش آموز و انگیزه ای برای بهتر درس خواندن او باشد.
به صورت صمیمی با آنها صحبت کند و دلیل کم رغبتی به درس و نداشتن تمرکز را از زبان خودشان ریشه یابی کند. با این کار دانش آموز متوجه حساسیت و دلسوزی معلم نسبت به پیشرفت تحصیلی خود می شود و سعی میکند خود را با کلاس هماهنگ کند. (در این رابطه کتاب مشاوره با دانش آموزان در مدارس نوشته آقای حمید اصغری پور وجود دارد).
به صورت عمومی و یا خصوصی از اولیای دانش آموز بخواهد استفاده او را از فضای مجازی به گونه ای مدیریت کنند که ضرری به وضعیت تحصیلی او وارد نکند.
پرورش تفکر انتقادی در دانش آموز و اینکه آنها در مواجهه با هر نوع برنامه ای باید این سوال را از خود بپرسند که چرا من باید از این برنامه استفاده کنم؟ چرا باید عضو این گروه شوم؟ چرا باید وارد این سایت شوم؟ حتی معلم اجازه دهد در رابطه با توصیه او نسبت به استفاده حداقلی از فضای مجازی نیز رویکردی نقادانه داشته باشند. البته در ادامه معلم دلایل قانع کننده ای داشته باشد و آنها را متقاعد نماید.
در صورت بهره مندی از کلاس های هوشمند، درس و یا بخشی از آن را به صورت پاور پوینت ارائه کند و از کلیپ های متناسب و همسو برای تفهیم بهتر استفاده کند.
در کلاس جو رقابت ایجاد کند تا دانش آموزان کم رغبت نیز برای کار بیشتر ترغیب شوند.
ایجاد مسئولیت پذیری در دانش آموزان همراه با القای بیم و امید نسبت به آینده شغلی و ...
مدیریت فعال کلاس و اداره کلاس به صورت تعاملی.
استفاده از شیوه های جذاب سازی کلاس با استفاده از سایت ها و کتاب های مفید مانند: کتاب روش های ایجاد انگیزه تحصیلی و کتاب روش های پیشگیری از افت تحصیلی نوشته آقای محمد مصطفوی.
http://www.askdin.com/showthread.php?t=64261&p=1008990&viewfull=1#post10...