پرسش:
اینکه خون حضرت علی اصغر (علیه السلام) به آسمان پاشیده شد و قطره ای برنگشت و اینکه بدن خونین او دفن شد چگونه بوده است؟ نحوه شهادت چگونه بوده است؟ امام که میدانست شیرخواره را میکشند چرا او را برای طلب آب به میدان برد؟
پاسخ:
اقوال در این باره متفاوت است برخی از نقلها آورده اند که خون شریف حضرت علی اصغر (علیه السلام) بر زمین ریخت و برخی از نقلها چنین است که امام حسین (علیه السلام) خون را به آسمان پاشید و قطره ای به زمین باز نگشت. اکنون روایات را بررسی میکنیم.
1- مردي از بني اسد تيري پرتاب كرد و آن طفل را شهيد ساخت، پس امام(علیه السلام) خون آن طفل را گرفت و چون دستش پر شد آن را روي زمين ريخت و فرمود: «پروردگارا! اگر باران آسمان را از ما منع فرمودي خير ما را در اين خون قرار ده و انتقام ما را از اين گروه ستمگر بگير»(1)
2- ... پس امام حسین (علیه السلام) به حضرت زينب (سلام الله علیها) فرمود: «كودك را بگير»، آنگاه دست خود را زير خون گلوي او گرفت و چون دستش پر از خون شد به سوي آسمان پاشيد و گفت: «چون خدا مي بيند آنچه كه از بلا بر من نازل شد، بلا بر من آسان گشت»(2) در روايت ديگري آمده است، امام(علیه السلام) آن خون ها را به طرف آسمان ريخت و قطره اي بازنگشت»(3)
بنابراین هم گزارش خون ریخته شده بر زمین وجود دارد هم خونی که به آسمان پاشیده شد و بازنگشت.
اما در مورد دفن بدن شریف حضرت علی اصغر علیه السلام چنانچه در منابع آمده امام حسین از مرکب پیاده شد و با غلاف شمشیر قبری را حفر نمود بدن علی اصغر علیه السلام را به خون گلویش آغشته نمود بر او نماز خواند(4) و بدن مبارک او را دفن نمود.
در مورد نحوه شهادت حضرت علی اصغر (علیه السلام) چند قول وجود دارد
شیخ مفید در کتاب ارشاد خود بر این باور است که امام در حالی که علی اصغر را در جلوی خیمه به بغل گرفته بود شخصی بر او تیر زد و فرزند حضرت به شهادت رسید. (5)
در نقل دیگری آمده است که حضرت برای وداع به سمت خیمه ها آمد و قنداقه شیر خواره را به دست گرفت همین که خواست او را ببوسد حرمله تیری به گلوی شیرخواره زد و او به شهادت رسید. (6)
ابن جوزی در تذکرة الخواص خود از هشام بن محمد کلبی نقل کرده است که امام حسین(علیه السلام) در حال سخن گفتن با لشکر عمربن سعد بود، یکی از اطفالش را دید که از تشنگی می‌گرید، او را روی دست گرفت و گفت: «ای جماعت! اگر به من رحم نمی‌کنید پس به این کودک شیرخوار رحم کنید». مردی از میان سپاه کوفه تیری بر گلویش زد و آن کودک را به شهادت رساند.(7)
چرا امام فرزندش را به میدان برد.
ما شیعیان با توجه به اینكه قائل به عصمت ائمه اطهار (علیهم السلام) هستیم لذا قائلیم تمام حركات و سكنات آنها از روی حكمت و مصلحت بوده است «فعل امام برای همه حجت است»(8) و نمی توان بر آن ایراد گرفت. امّا در جواب به این سؤال باید گفت: هدف امام حسین (علیه السلام) شناساندن ماهیت پلید حكومت اموی به مردم بود. هدف دشمن، شدت عمل و سخت گیری هرچه بیشتر، بر امام (علیه السلام) و همراهان امام بود.
اگر این ایراد بر امام (علیه السلام) وارد باشد (كه حضرت با احتمال به اینكه علی اصغر (علیه السلام) كشته می شود، نمی بایست او را به میدان ببرد) باید گفت: پس حضرت اصلاً نمی بایست دست به قیام بزند! چون به طور یقین می دانست كه اگر قیام كند به شهادت می رسد.(9) همچنین باید بر پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله) هم ایراد گرفت كه حضرت با اینكه می دانست در جنگهایی كه صورت می گیرد تعدادی از اصحابش كشته می شوند باز هم اصحابش را به جنگ با كفار می برد.(10) اگر موضوع علم غیب امام و مسائل ماواریی را کنار بگذاریم و فقط این موضوع را تاریخی نگاه کنیم شاید امام احتمال میداد که طلب آب رای کودک شیرخواره تاثیری بر سپاه بگذارد و به او آب دهند کما اینکه برخی گفتند چه میشود به این طفل شیرخواره آب دهید در اینجا بود که عمر بن سعد به علت همهمه سپاهش به حرمله دستور داد کودک شیرخواره را هدف قرار دهد.
پی نوشت:
1. شيخ مفيد، ارشاد، مؤسسه آل البيت الاحياء التراث، قم، ج 2، ص 108
2. شيخ عباس قمي، نفس الهموم، انتشارات بصيرتي، قم، ص 349
3. محمد سماوي، ابصار العين، انتشارات بصيرتي، قم، ص 24
4. خوارزمی، مقتل الحسین، انوار الهدی، 1423ق، قم، ج 2 ص 37؛ طبرسی، احتجاج، نشر مرتضی 1403ق، مشهد، ج 2 ص 301؛ مجلسی، بحار الانوار، داراحیاء التراث العربی، 1403ق، بیروت، ج 45 ص 49
5. المفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، تحقیق: مؤسسة آل البیت(ع) لتحقیق التراث، بیروت، دارالمفید، 1414ق، ج 2 ص 108
6. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، دارالتراث، 1378ق، بیروت، ج 5 ص 448
7. ابن جوزی، سبط بن جوزی، تذکره الخواص، منشورات الشریف الرضی، 1418ق، قم،
8. ابراهیم آیتی، بررسی تاریخ عاشورا، چاپ هشتم، نشر صدوق، 1372، تهران، ص 27.
9. دراین رابطه مراجعه شود به كتاب «شهید آگاه» لطف الله صافی، چاپ سوم، مشهد، مؤسسه نشر و تبلیغ، 1366.
10. ابراهیم آیتی ص 37
http://www.askdin.com/showthread.php?t=63733&p=1005642&viewfull=1#post10...