سؤال:
نوزاد یک ساله ای دارم که متاسفانه من و پدرش در حضور کودک تا الان 2 بار به شدت بحث و دعوا و حتی کتک کاری کردیم
الان و با وجود گذشت زمان هر بار من و پدرش حتی با محبت به هم نزدیک میشیم به گریه می افته!
چه کنیم که این خاطره بد را فراموش کنه
پاسخ:
شاید تاکنون لفظ «کودکان دعوا» را شنیده اید. لفظ کودکان دعوا را از قیاس با کودکان طلاق ساخته ایم. یعنی کودکانی که همواره در محیطی لبریز از نزاع و دعوای والدین رشد یافته اند، آسیب دیدگی این کودکان از کودکان طلاق کمتر نیست.
از جمله افرادی که آسیب های روحی روانی زیادی دیده اند، کسانی هستند که در کودکی همواره شاهد دعوای پدر و مادر بوده اند. ممکن است شما هم جزء کسانی باشید که همواره شاهد دعوای والدین خود بوده اید. اما اکنون آن را مسئله مهمی ندانید.
کودکان به محض بلند شدن صدای پدر و مادر دچار نگرانی و احساس ناامنی می شوند. ارتباط عمیق عاطفی کودک با مادر، او را به طرز وسواس گونه ای نگران مادر می کند. کودک از هر خطری که به زعم خودش مادر را تهدید کند شدیدا هراسان می شود. دعوای والدین از نظر کودکان خطری برای مادر محسوب می شود. اگر چه کودک هیچ واکنشی نشان ندهد، نمی توان نگران و استرس او را از دعوای والدین انکار کرد. بنابراین یکی از حقوق مسلم کودک نیاز او به تامین امنیت مادر است. امنیتی که کودک بتواند از آن مطمئن شود و به تداوم آن اعتماد پیدا کند.
فرزند شما با توجه به سنش زمانی که حتی ممکن است شوخی داشته باشید آنها را همان دعوا یا بی اعتمادی فرض می کند و از این موضوع ناراحت می شود و نمی توان با خود هضم نماید.
هرچند بهترین روش کاهش آسیب های عاطفی فرزندتان عدم تکرار چنین رفتارهایی در مقابل چشمان اوست و باید اجازه داد گذر زمان آن را از ذهن فرزندتان پاک کند؛ اما به صورت کلی نیز راهکارهایی را تقدیم می نماییم.
راهکارها
- فرزندتان را وارد دعوا نکنید. آنها توانایی سازگار شدن ندارند. علائم و نشانه های پدیدار شدن دعوا و مشاجره را تشخیص دهید و آنرا به زمانیکه فرزندتان حضور نداشته باشند معوق کنید.
- یک قدم به عقب بردارید، تا ده بشمارید، آرام شوید و خودتان را از محیط خطر دور کنید. بهترین علاج عصبانیت، به تاخیر انداختن آن است.
- از تاثیرگذاری حرف ها و رفتارهایتان بر روی فرزندتان آگاه باشید. بعنوان والدین، فرزندتان بعنوان الگو به شما نگاه می کند و از رفتارهای شما تقلید می کند. اگر از فرزندتان توقع دارید که درست رفتار کند، پس اول خودتان باید درست رفتار کنید.
- ناراحتی هایتان را روی کاغذ بیاورید. به این ترتیب می توانید آنها را به همسرتان نشان داده و او هم جوابتان را روی کاغذ بیاورند. معمولاٌ آوردن افکار روی کاغذ شما را متوجه می کند که موضوع چندان شدیدی برای دعوا و مشاجره وجود نداشته است. وقتی افکار در ذهن ما بماند، شدت آنها بیشتر و بیشتر خواهد شد.
- با مراجعه به مشاور خانواده، طریقه رفتار با همسرتان را اصلاح کنی و تعارضاتتان را بهبود ببخشید.
- سعی نکنید با سکوت عصبانیتتان را نگه داشته یا آنرا مخفی کنید. بچه ها به همان اندازه که نسبت به دعوا و مشاجرات حساسند، به ناسازگاری های غیرکلامی نیز حساسیت دارند.
- با نشان دادن علاقه خود به همسرتان جلوی چشم بچه ها، مشاجراتتان را با محبتتان متوازن کنید.
موفق باشید.
http://www.askdin.com/showthread.php?t=63359&p=992727&viewfull=1#post992727