پرسش:
مفهوم غیرت در عرفان اسلامی چیست؟
پاسخ:
غیرت در اصطلاح عبارت است از كراهت و ناخوشی از مشاركت غير در آنچه که نفس از آن حظ و بهره ای را برای خود میداند. اعم از مال و جاه و ناموس غيرت باين معنى در مورد مال و جاه و مقام مذموم است زيرا منشأ آن حسد است اگر چه غیرت در مورد ناموس، پسندیده و جزء لوازم انسانیت است.
اما غيرت در اصطلاح عرفانی گاه در مورد عبد و گاه در مورد حق متعال استعمال میشود. غیرت در عبد نسبت به خداوند، بدین معنا است که عبد در پیشگاه مولایش به خود اجازه نمی دهد که قلبش در گرو غیر باشد و به چیزی غیر حق راضی نمیشود.
و غیرت در مورد حق متعال نسبت به بنده اش این است که خداوند نیز خوش ندارد دل بنده اش بغير او مايل گردد «إنّ الله لا یغفر أن یشرک به»
در حقیقت این معنای از غيرت از جمله لوازم محبت وافر است و محبّ واقعی جز غيور نیست. در حقیقت مراد از این معنای از غيرت اهتمام محب است بر انگیختن توجه تام محبوب و قطع تعلق وی از غير و آن بر اولياء الله واجب است.
در شرح كلمات باباطاهر است كه غيرت عارف بر پروردگار باين است كه نمىخواهد كه غيرى در ميان باشد و غيرت حق بر عارف هم چنين است كه او را از آلايش هستى پاك دارد (از شرح كلمات بابا ص 98- 191)
دیدگاه جدیدی بگذارید