غالب مراجع با توجه به دلایل متعدد منع تراشیدن ریش، قائل به احتیاط واجب در ترک آن شده اند و برخی نیز فتوا به ترک تراشیدن ریش داده اند. که در هر دو صورت، تراشیدن ریش حرام خواهد بود.
لذا با توجه به حرمت آن، نهی از منکر ثابت می شود، چه امام جماعت باشد و چه دیگران. اما در نهی از منکر باید به چند نکته توجه کرد:
اولا؛ باعث ترک مسجد آمدن آنها نشود، چرا که بالاخره هر کس که ایمان دارد، ممکن است در برخی جهات، نقصی داشته باشد که گاهی این نقصِ ایمانْ ظاهری است مانند تراشیدن ریش، و گاهی باطنی و ناپیدا مانند خیلی از گناهان که فقط خودِ مرتکب، از آن آگاهی دارد. در عین حال نهی از منکر باید از راه خود و در بهترین حالت، بطور غیر مستقیم و تاثیر گذار انجام شود.
ثانیا؛ برخی از مراجع تراشیدن مقدرای از ریش را جایز دانسته اند و بر این مبنا، مثلا ریش پرفسوری و مانند آن، حکم ریش را داشته و حرام نیست. همچنین ته ریشی که در عرف به آن ریش بگویند نیز حکم ریش را داشته و حرام نمی باشد. لذا در نهی از منکر انسان باید ابتدا به مسائل آگاه بوده و سپس نهی از منکر کند.
نکته پایانی اینکه برخوردِ با روی خوشْ از طرف روحانی مسجد، ممکن است برای جذب حداکثری و پس از تذکرات باشد، لذا این روی خوش به معنای تائید امر حرامی مانند تراشیدن ریش نیست.
http://www.askdin.com/showthread.php?t=60684&p=951373&viewfull=1#post951373