خداوند متعال می فرماید: «وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادي عَنِّي فَإِنِّي قَريبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجيبُوا لي وَ لْيُؤْمِنُوا بي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ؛ و هرگاه بندگان من، از تو در باره من بپرسند، [بگو] من نزديكم، و دعاى دعاكننده را -به هنگامى كه مرا بخواند- اجابت مىكنم، پس [آنان] بايد فرمان مرا گردن نهند و به من ايمان آورند، باشد كه راه يابند.»( سوره مبارکه بقره،186 )
اگر بنده ای واقعا خدا را باور داشته و با تمام وجود خدا را بخواند و مطیع اوامرش باشد، خدا هم دعایش را مستجاب می کند. ماها نوعا خدا را موقع مشکلات خودمان یاد می کنیم بدون اینکه قبلا درست و حسابی بندگی اش را کرده باشیم. به تعبیر عامیانه اگر ما حرف خدا را گوش کرده باشیم خدا هم حرف ما را گوش می کند.
کسی که از شما پول می گیرد و دعا می کند، نمی دانم کیست؛ ولی دعا کردن شرایطی دارد که اگر کسی داشته باشد و دعا هم به نفع و مصلحتش باشد، خداوند متعال در حقش مستجاب می کند. در عین حال که خود دعا کردن، فارغ از اجابت دنیوی آن، ارزش دارد و اگر خدا در این دنیا چیزی ندهد، در آخرت در مقابل آن عوضی خواهد داد.
در مورد سوال دومتان، و درستی این روش، کارشناسان بخش عرفان و اخلاق باید نظر دهند. ولی آنچه در تخصص و فهم بنده است، فکر می کنم این روش درستی برای حل مشکل شما نیست؛ و چه بسا در دراز مدت به مشکل بربخورید. این نوع مشکلات باید با تدبیر و مشاوره حل شوند، نه نوشتن دعا و قرائت آن توسط فردی دیگر.
و در مورد سوال سوم، همیشه اینطور نیست. ما هم دعا کرده ایم و مستجاب شده است، بدون اینکه غریبه ای این کار انجام داده باشد. در عین اینکه در مورد آمرزش گناه، وقتی از کرده خود پشیمان باشید و توبه کنید، بخشیده می شود؛ حتی اگر متوسل به بیگانه ای نشده باشید. البته برخی انسانها بخاطر بندگی خالصانه ای که در درگاه الهی داشته اند، پیش خدا هم عزیزتر هستند و حرفشان برد بیشتری دارد و به تعبیر دیگر «مستجاب الدعوة» هستند.
آنچه که امروزه در جامعه ما تحت عنوان های مختلفی از قبیل سر کتاب باز کردن، طالع بینی، ستاره بینی، فالگیری، بخت بینی، بخت را بستن و یا باز کردن رواج دارد، در قریب به اتفاق موارد، مشتی خرافات و اراجیفِ شیادانی بیسواد است که از علوم باطنی هیچ سر در نیاورده و تنها در فکر رسیدن به مطامع خود هستند. تهدیدات و اخطارهای آنان و نسخه هایی که می پیچند، ذره ای ارزش و اهمیت ندارد؛ و به همین دلیل، رفتن پیش آنان هم طبق نظر برخی مراجع حرام است.
مدعیان این عرصه ، معمولا دروغ گویانی خطرناک یا افرادی روان پریش هستند، که معمولاً با بیان مسائل کلی که قابل انطباق با روحیات مختلف است، یا با بیان یک سری مطالب متشابه، سعی در جلب نظر مشتریان دارند. یا بر اثر حدسیات چیز هایی را بیان می‌کنند که به صورت اتفاق برخی واقع می‌شود. انسانها خیال می‌کنند که پیشگویی‌های آن ها قطعی بوده است.
هیچ یک از فال های مذکور از نظر عقل و شرع اعتباری ندارد. عقل به ما می گوید تصمیم گیری انسان باید بر اساس اندیشه و دور اندیشی و مشورت با عاقلان مؤمن صورت گیرد . سرنوشت انسان نباید با فال تعیین شود. فال به تنهایی هیچ تأثیری در انسان ندارد. آنچه منشأ اثر است، فکر و تلقی نادرست از فال است؛ یعنی کسی که به آن چه فالگیر می گوید، باور داشته باشد و به خود تلقین نماید، چه بسا خود را ببازد و با مشکلاتی مواجه گردد. امام صادق علیه السلام می فرماید: "تأثیر یا بی تأثیری فال بد در روان تو تابع موضعی است که در مقابل آن اتخاذ می کنی. اگر آن را ناچیز بدانی، ناچیز خواهد بود. اگر آن را مهم بپنداری ، مهم خواهد بود . اگر به آن ترتیب اثر ندهی، هیچ و بی اثر خواهد بود"1 بنابراین هیچ اطمینانی به فال نمی توان داشت.
طالع بینی که با نگاه کردن در ساعت، روز، ماه و سال به دنیا آمدن یک شخص، هم چنین نگاه کردن به اوضاع ستارگان در آن وقت، حکم به آینده آن شخص می‌شود نیز اعتبار شرعی و علمی ندارد. بر اساس حدس و گمان است، اگر چه گاهی در برخی موارد مطابقت با واقع داشته باشد. برای این که مسلمانان تحت تأثیر فال گیری و پیشگویی برخی شیادان قرار نگیرند، خویشتن را تسلیم نادانی‌ها و خرافات ننمایند، اولیای دین نه تنها پیروان خود را از این قبیل کارهای موهوم و زیانبار بر حذر داشته اند، بلکه پذیرش سخنان این قبیل افراد را مخالفت با تعالیم الهی خوانده اند.
هیثم بن واقد گوید به حضرت صادق علیه السلام عرض کردم بین ما اهالی جزیره مردی است که گاهی اشخاص درباره مالی که به دزدی رفته یا مفقود شده، از وی سؤال می کنند و او خبر می‌دهد. آیا مجازیم در این قبیل موارد از او پرسش نماییم؟ حضرت جواب داد که رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: "کسی که نزد ساحر یا کاهن یا کذّاب برود و گفته او را قبول نماید، با این عمل به کتابی که از طرف خداوند نازل گردیده، کافر شده است"2
در استفتائات بعضی از مراجع معظم تقلید آمده که فالگیری و رمالی مطلبی است خرافی. مراجعه به رمال و فالگیر جایز نیست.3
برای رفع احتمالات با پرداخت صدقه و دعا از جمله دعای «حسبی الله و کفی،و سمع الله لمن دعا ،لیس وراء الله منتهی» به مقصود خود برسید.
پی‌نوشت:
1. ثقه الاسلام كليني، الكافي، دار الكتب الاسلاميه، طهران، 1365 ه.ش .ج 8، ص 197
2. مرتضی مطهری، داستان راستان، ج 1، ص 136؛ محمد تقی فلسفی، کودک، ج 1، ص 382، به نقل از روضة کافی، ص 293
3. جامع المسائل، ج 1، ص 630، مسئله 2202؛ آیت الله مکارم، استفتائات جدید، ص 156، س 563؛آیت الله خامنه‌ای ، رساله اجوبه الاستفتاات ، س 1229
http://www.askdin.com/showthread.php?t=59495&p=946444&viewfull=1#post946444