پرسش:
چرا امامت از نسل امام حسن مجتبی( علیه السلام ) ادامه نیافت؟
پاسخ:
پاسخ این سؤال را در قالب چند نکته خدمت شما تقدیم می‌کنیم:
نکته اول:
جز امام سجاد(علیه‌السلام) بقیه امامان ( علیهم السلام ) همه از نسل امام حسن(علیه‌السلام) هستند، یعنی هم فرزند امام حسین(علیه‌السلام) و هم فرزند امام حسن(علیه‌السلام) هستند، چون مادر امام باقر(علیه‌السلام) دختر امام حسن (علیه‌السلام) بوده و پدرش هم پسر امام حسین (علیه‌السلام) بوده به همین دلیل از این به بعد همه امامان ( علیهم السلام ) فرزند هر دو امام هستند که از طرف پدر به امام حسین(علیه‌السلام) منتهی می‌شوند و از طرف مادر به امام حسن(علیه‌السلام)، مگر اینکه ما هم مثل دوره جاهلیت بگوییم که فرزند دختر فرزند نیست که ما این نظر را قبول نداریم زیرا فرزند دختر هم مثل فرزند پسر است و فرقی نمی‌کند. بنابراین از امام سجاد(علیه‌السلام) به بعد بقیه امامان که از امام باقر(علیه‌السلام) شروع می‌شوند هم فرزند امام حسن(علیه‌السلام) و هم فرزند امام حسین(علیه‌السلام) بودند.
نکته دوم:
به اعتقاد ما گزینش امام و گزینش پیغمبر که توسط خداوند متعال انجام می‌شود روی حساب است «الله أعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَه»(۱) خدا می‌داند که چه کسی شایستگی این سمت را دارد و چه کسی ندارد به عبارت دیگر خداوند متعال علم داشت که از اول عالم تا آخر شاکرترین، عابدترین و شایسته‌ترین بندگانش برای سمت‌های الهی چه کسانی هستند و آنها را برگزید به اصطلاح إصْطِفاء کرد، إجْتِباء کرد که مجتبی و مصطفی شدند و بعد هم این سمت را به آنها داد و قبل از این که این سمت را بدهد امکاناتش را هم در اختیارشان گذاشت از جمله عصمت، علم و چیزهایی از این قبیل.
بر اساس این اعتقاد می‌گوئیم خداوند بین همه بنده‌ها اصطفا کرده و دید امام سجاد(علیه‌السلام) بعد از امام حسین(علیه‌السلام) از همه بنده‌هایش شایسته‌تر است حتی از حسن مثنّی که فرزند امام حسن(علیه‌السلام) بود و در کربلا هم حضور داشت و آنجا مجروح شد و در بین کشته‌ها افتاد به طوری که خیال کردند که به شهادت رسیده ولی بعد که داشتند سر را جدا می‌کردند دیدند نیمه جانی دارد. خلاصه خاندان مادرش او را از صحنه بیرون بردند و مداوا کردند.
پس در واقع چون انتخاب مختص خداوند است، معیارهای خداوند این گونه است که در هر کسی که آن معیارها باشد خداوند مسئولیت امامت را به او واگذار می‌کند.
پی نوشت‌ها:
۱.انعام، آیه ۱۲۴.