دیدن امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف)

پرسش:
برای اینكه بتوانیم به ملاقات آقا امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) مشرف بشویم، چه برنامه‌هایی را لازم است انجام دهیم؟ مانند چله نشینی و زیارت برخی اماكن خاص و....؟
 
 
پاسخ:
از مرحوم آیت الله محمد تقی بهلول پرسیدند: چه وقت می‌شود به حضور آقا امام زمان( عج الله تعالی فرجه الشریف )، ارواحنا فداه، مشرّف شد؟
 
فرمودند: با تقوا باشید؛ وقتی كه بین شما و حضرت صاحب الامر عجل اللله تعالی فرجه الشریف؛ سنخیت باشد. سپس فرمودند: دیدن امام زمان ( عج الله تعالی فرجه الشریف )، روحی‌فداه، مهم نیست، مهم این است كه او ما را ببیند. خیلی‌ها هم علی علیه‌السلام را دیدند اما دشمن او شدند. اگر كاری كردیم كه نظر آنها را جلب كنیم، آن ارزش دارد.
 
یكی از نكاتی كه توجه بدان در این رابطه مهم می‌باشد این است كه:
 
مقصود ما از دیدار امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) چیست؟
اگر مقصود ما از دیدار امام زمان، علیه‌السلام، فقط دیدن چهره او باشد، بدون اینكه از معنویات حضور شریفش بهره‌ای برگیریم و با مدد تعالیم او به مقام قرب و اطاعت خدا نزدیكتر شویم، این خود یك خسارت بزرگ است؛ و اگر مقصود ما آشناتر شدن دلمان با نور محبت و ولایت او و شدت یافتن عزیمت و تلاشمان برای اطاعت و فرمانپذیری از خداست، این خود بدون دیدار آن حضرت نیز حاصل می‌آید.
 
آنچه در دوران غیبت، اصل اساسی و وظیفه شیعیان به شمار می‌رود، انتظار صادقانه و كسب آمادگی‌های لازم برای یاری رساندن به امام زمان، علیه‌السلام، و همراهی با او در احیای ارزشهای اسلام و قرآن است.كسی كه با نقش امام زمان علیه اسلام، در شریعت آشناست و فرمایش‌ها و دستورات آن بزرگوار را می‌شناسد و به آنها عمل می‌كند، بدون تردید مورد عنایت آن مولای موعود است و چه بسا در فرصتی پیش بینی نشده توفیق دیدن و شناختن او را نیز پیدا كند.
 
اما كسی كه بدون توجه به حقوق امام زمان، علیه‌السلام، و بدون رعایت تكلیف خود نسبت به او، همواره فقط در جستجوی دیدن امام زمان علیه‌السلام است، اگرچه آن حضرت را ببیند، از این جستجو و دیدار بهره‌ای بایسته نخواهد برد.
 
عارفان واصل در این باره گوشزد می‌نمایند که: از شرفیابی خدمت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مهمتر این است که کاری کنیم تا آقا خودشان به دیدار ما بیایند. و این نیز امری ممکن است به شرط مواظبت بر انجام واجبات و ترک محرمات، انجام مستحبات به خصوص تداوم بر نماز شب و نوافل، ذکر پروردگار، صلوات بر معصومین (علیهم السلام) انفاق و صدقه، انجام کارهای نیک، محافظت بر انجام نماز در اول وقت.
 
به هرحال شرط اساسی برای شرفیاب شدن به خدمت حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) پاک بودن قلب است که با ترک محرمات و انجام واجبات و توجه و مواظبت به اینکه آقا حاضر و ناظر ما است امکان پذیر است. تنها راه برای نزدیک شدن به امام عصر(علیه‌السلام) - و احتمال دیدار ایشان - حرکت در مسیر رضایت اوست. و رضایت آن بزرگوار فقط در سایه عمل به دین و انجام وظایف و دستورات آن ممکن پذیر می‌باشد.
 
آیا کسی که به خاطر هواپرستی و پیروی از شیطان، نسبت به تکالیف الهی و اوامر و نواهی او سهل انگار باشد و غضب خدا را برای خدا بخرد می‌تواند رضایت امام زمان(علیه‌السلام) را کسب کندو موفق به دیدار او شود؟ خداوند می‌فرماید: إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا؛ به درستی که کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند(خدای) رحمن دوستی و محبت برای (بین) آنان قرار می‌دهد.(۱) طبق این آیه شریفه شرط ایجاد محبت و ارتباط، ایمان همراه با عمل صالح است.
 
نكته مهم دیگری كه باید بدان توجه داشته باشیم این است كه:
خوب است بدانیم که امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) شدیداً به شیعیان خود عشق می‌ورزد؛ بلکه علاقه آن حضرت به شیعیان و دوستانشان خیلی بیشتر از علاقه‌ای است که ما نسبت به آن حضرت داریم. ایشان همواره برای شیعیان خود دعا می‌کنند. از آن حضرت نقل شده است: «اِنّا غَیرُ مُهَمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ وَلاناسینَ ِذِکْرِکُمْ» (۲) ما هرگز در رعایت احوال شما کوتاهی نمی‌کنیم و شما را از یاد نمی‌بریم».
 
در پایان مناسب است به یكی از فرمایشات آیت الله بهجت(رحمة الله علیه) اشاره كنم كه فرمودند:
لازم نیست که انسان در پی این باشد که به خدمت حضرت ولی‌عصر(عج الله تعالی فرجه الشریف) تشرّف حاصل کند. بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز و سپس توسل به ائمه(علهیم السلام) بهتر از تشرّف باشد، زیرا هرجا که باشیم آن حضرت می‌بینند و می‌شنوند. ضمناً عبادت در زمان غیبت افضل از عبادت در زمان حضور است و زیارت هر کدام از ائمه اطهار(علیهم السلام) مانند زیارت خود حضرت حجّت(عج الله تعالی فرجه الشریف) است.(۳)
 
 
پی نوشت‌ها:
(۱). سوره مریم،آیه ۹۶.
(۲). بحارالانوار: ج۵۳، ص۱۷۴.
(۳). مجله اشراق اندیشه،ش۲۱، ص۲۷.