نکاتی چند در رابطه با نحوست ماه صفر:
نه شرع مقدّس فرموده و نه عقل می‌پذیرد که با رسیدن ماه صفر یکدیگر را از نحوست این ایّام بترسانیم.
اتفاقا آنچه که باعث می‌شود ماه بدی را تجربه کنیم همین فال بد زدن (تطیّر) است. آنچه غربی‌ها از قدرت تفکر خلاق و مثبت اندیشی در رقم زدن تغییراتی در زندگی گفته‌اند در اصل نگاه توحیدی آن به خطا رفته‌اند ولی خوب است بدانیم در شرع مقدّس اشاراتی در روایات داریم که فرموده‌اند فال بد و خوب زدن در عالم تکوین تاثیراتی را در خارج از ذهنتان ایجاد می‌کند.
«تفالوا بالخیر تجدوه» —-> به فال نیک بگیرید همه امور را تا آن را بیابید.
اما تطیر؛ امام صادق علیه السلام فرمود: طیره و فال بد زدن را اگر سست بگیری و به آن بی اعتنا باشی و چیزی نشماری سست می شود، و اگر آن را محکم بگیری محکم.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: کفاره فال بد زدن توکل به خداست (تا آخر حدیث)و جهتش روشن است، برای اینکه معنای توکل این است که تاثیر امر را به خدای تعالی ارجاع دهی، و تنها او را مؤثر بدانی، و وقتی چنین کردی دیگر اثری برای فال بد نمی ماند تا از آن متضرر شوی.
و اما ماجرایی که در آن رسول خدا صلی الله علیه و آله بشارت داده‌اند به کسی که خبر خروج ماه آذار [ماه رومی] را بدهد اهل بهشت است:
پیامبر اکرم(ص) فرمود:
مَنْ بَشَّرَنی بِخُرُوجِ آذارَ فَلَهُ الْجَنَّه؛
هر کس مرا به خروج [ماه] آذار بشارت دهد، به بهشت می رود.
ملاحظه ی سبب صدور حدیث، نشان می دهد که حضرت با این جمله می خواسته ابوذر را به عنوان فردی بهشتی به مردم معرفی کند؛ زیرا پس از این جمله، ابوذر بود که این خبر را به حضرت داد. شیخ صدوق سبب صدور حدیث را از ابن عباس نقل کرده است:
روزی پیامبر در مسجد قبا با اصحاب خود نشسته بود. به آنان فرمود: نخستین فردی که اکنون بر شما وارد می شود، از بهشتیان است.
برخی افراد چون این سخن را شنیدند، بیرون رفتند تا شتابان باز گردند و به سبب این خبر، از بهشتیان شوند. پیامبر این را فهمید و به آنان که مانده بودند فرمود: اکنون چند نفر بر شما در می آیند که هر یک از دیگری سبقت می جوید. از میان آنان، هر کس به من بشارت دهد که ماه آذار تمام می شود، اهل بهشت است.
آن گروه بازگشته وارد شدند. ابوذر نیز با آنان بود. پیامبر به آنان فرمود: ما در کدام ماه رومی هستیم؟ ابوذر گفت: ای پیامبر خدا، آذار تمام شد. پیامبر فرمود: ای ابوذر، این را می دانستم، اما دوست داشتم که امت من بدانند تو بهشتی هستی، و چسان بهشتی نباشی، در حالی که تو را پس از من، از حرمم (مدینه) می رانند، چون به اهل بیت من محبت داری. پس تنها زندگی می کنی و تنها می میری و گروهی سعادت تجهیز و کفن و دفن تو را می یابند. آنان همراهان من در بهشت جاودان اند؛ بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده است.
و نکنه آخر:
اولا سخن از ماه آذار است که از ماه‌های رومی‌ست لذا علی القاعده همیشه مقارن با ما‌های قمری نمی‌شود پس در اینصورت این روایت اصلا ربطی به ماه صفر پیدا نمی‌کند.
ثانیا همانطور که دیدید سبب صدور این روایت این بود که پیامبر موقعیتی پیدا کنند و جناب ابوذر علیه الرحمة را بهشتی معرفی کنند.
منابع:
معانی الأخبار، ص ۲۰۴، ح ۱؛ علل الشرائع، ج ۱، ص ۱۷۵.
درسنامه فهم حدیث، ص ۱۱۶.