چرا یک ضربه ی امام علی (ع) ثوابش از عبادت جن و انس بیشتر است؟

و شارح مذكور دنبال گفتار بالا را ادامه داده مى‏‌گويد: و مناسب با اين سخن بلكه بالاتر از آن روايتى است كه از حذيفة بن يمان روايت شده،و اصل آن روايت را ربيعة بن مالك نقل كرده گويد:به نزد حذيفه رفتم و بدو گفتم: اى ابا عبد الله مردم درباره على بن ابيطالب و فضايل و منقبت‌هاى او حديث‌هايى مى‏‌گويند كه اهل بصيرت بدان‌ها خرده گرفته مى‏‌گويند: شما درباره اين مرد افراط مى‏‌كنيد! اكنون تو براى من حديثى بگو تا آن را براى مردم بگويم؟

حذيفه گفت: اى ربيعه از من درباره على چه مى‌‏پرسى؟ و من براى تو چه بگويم؟
سوگند بدان كه جان حذيفه به دست اوست اگر همه اعمال امت محمد را از روزى كه خداى تعالى آن حضرات را به رسالت مبعوث فرمود تا به امروز همه را در يك كفه بگذارند و يک عمل تنها از اعمال على را در كفه ديگر بگذارند آن يک عمل بر همه اعمال امت مى‏‌چربد!
ربيعه كه اين سخن را شنيد گفت: اين سخنى است كه قابل تحمل نيست و من پندارم كه اين سخن گزافه و تندروى باشد!

حذيفه گفت: اى احمق چگونه قابل تحمل و قبول نيست؟ و كجا بودند مسلمانان در جنگ خندق آن گاه كه عمرو و همراهانش از خندق عبور كرده و مبارز طلبيدند و جزع و وحشت همه را گرفت تا آن گاه كه على (علیه السلام) به جنگ او رفت و او را به قتل‏ رسانيد. سوگند بدان كه جان حذيفه به دست اوست عمل على در آن روز برتر و بزرگتر از اعمال امت محمد است تا به امروز و تا روزى كه قيامت بر پا شود!
از آن چه نقل شد علت و سبب اين فضيلت و برترى عمل نيز معلوم مى‏شود زيرا ارزش عمل روى ارزش و مقدار تأثيرى است كه در پيشبرد هدف گذارده

و چنان كه از روايات گذشته معلوم شد با كشته شدن عمرو بن عبدود صولت(شکوه وهیبت) شرك و بت پرستى در جزيرة العرب و سراسر جهان آن روز شكسته شد،و مشركان و دشمنان اسلام از آن پس ديگر نتوانستند اظهار وجودى در برابر اسلام و مسلمين بنمايند و قد علم كنند.
چنان كه همين ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه روايت كرده كه چون عمرو بن عبدود كشته شد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ذهب ريحهم و لا يغزوننا بعد اليوم و نحن نغزوهم انشاء الله». (6)
[از امروز به بعد ديگر شوكت و عظمت اينان از ميان رفت و از اين پس ديگر به جنگ ما نخواهند آمد و ماييم كه در آينده ـ اگر خدا بخواهد ـ به جنگ آنان خواهيم رفت.]

چنان كه مؤلف كتاب سيره حلبيه در پاسخ ابن تيميه كه گفته است: چگونه ممكن است كشتن كافر فضيلتش از عبادت جن و انس بيشتر باشد ...؟
گفته است: براى آن كه با اين كشتن دين يارى شد و كفر مخذول و نابود گشت! (7)
شيخ مفيد (قدس سره) از ابى بكر بن ابى عياش نقل كرده كه گفته است: «لقد ضرب على ضربة ما كان اعز منهاـ يعنى ضربة عمرو بن عبدود ـ و لقد ضرب‏ ضربة ما ضرب فى الاسلام أشأم منها ـ يعنى ضربة ابن ملجم لعنه الله»؛ [على (علیه السلام) ضربتى زد كه در اسلام ضربتى پرشوكت‏‌تر و پيروزمندانه‏‌تر از آن نبود و آن ضربتى بود كه به عمرو بن عبدود زد و ضربتى هم خورد كه شوم‌تر از آن ضربتى در اسلام نبود و آن ضربتى بود كه ابن ملجم لعنه الله ـبر آن حضرت زد.(8)

و جلال الدين سيوطى و ديگر از مفسران اهل سنت از ابن ابى حاتم و ابن مردويه و ابن عساكر از عبد الله بن مسعود روايت كرده و از مفسرين شيعه نيز مرحوم طبرسى از عبد الله بن مسعود روايت كرده‌‏اند كه اين آيه را كه در سوره احزاب است و خداى تعالى فرمود:
«و كفى الله المؤمنين القتال» [جنگ را از مؤمنان كفايت كرد.] (9)
اين گونه قرائت كرده است: «و كفى الله المؤمنين القتال بعلى بن ابيطالب»؛ [به وسيله على ابن ابيطالب (و شمشير او) خدا جنگ را از مؤمنان كفايت كرد.] نگارنده گويد: با توجه به اشعار و مرثيه‏‌هايى نيز كه در مرگ عمرو بن عبدود به وسيله نزديكان او و يا شاعران آن زمان سروده شده بخوبى مى‏توان پى به عظمت عمل على (علیه السلام) برد و شاهد خوبى براى سخنان گذشته بالاست. (10)

از آن جمله سخنان و اشعارى است كه از خواهر عمرو كه نامش عمره بوده نقل كنند كه چون بالاى كشته عمرو آمد و زره قيمتى او را بر تنش ديد پرسيد: قاتل او كيست؟ گفتند: على بن ابيطالب. عمره گفت: «ما قتله الا كفو كريم» او را هماوردى بزرگوار به قتل رسانده سپس اشعار زير را گفت:
لو كان قاتل عمرو غير قاتله‏
لكنت ابكى عليه آخر الأبد
لكن قاتله من لا يعاب به‏
من كان يدعى ابوه بيضة البلد
[اگر قاتل عمرو كسى جز على بود من براى هميشه بر او مى‏گريستم.ولى قاتلش‏كسى است كه از قتل او عيبى بر عمرو نيست،كسى كه پدرش يگانه شخصيت شهر (مكه) بود.]