پرسش :
دین چیزی رو حرام و حلال کرده که به ما ضرر بزنه یا سود برسونه، ولی چرا بر عکس این رابطه برقرار نیست و هر چیزی که خوبه برای دنیا و آخرت، توی اسلام سفارش نشده؟ مثل ورزش! میدونم ورزش چقدر برای بدن لازمه، پس باید جزء احکام واجب باشه تا همه به زور هم شده ورزش کنن.
پاسخ :
همانگونه که اشاره کردید ملاک واجب شدن حکمی در اسلام، وجود مصلحت است. گاهی این مصلحت شدید است و حکم واجب می‌گیرد و گاهی مصلحت شدید نیست و حکم مستحب یا اباحه دارد.
وقتی به فقه اسلامی مراجعه کنیم یکی از واجبات برای انسان، در کنار وجوب نماز، روزه و حج، وجوب حفظ جان انسان است. مثلاً اسلام دستور داده است که اگر غذایی موجب ضرر به جان انسان شود، خوردنش حرام است. اسلام چون سلامتی را نیاز اساسی و ضامن بقای نسل آدمی می داند، راه کارهای فراوانی برای حفظ و تأمین آن پیش روی انسان قرار می دهد، به همین جهت در اسلام به ورزش و تحرک داشتن اهمیت فوق العاده ای داده شده و اسلام همه مومنان را به تأمین قدرت در قوای جسمی و هم نظامی تشویق فرموده است. پيامبر خدا (صلی الله عليه و آله) فرمود: «به فرزندان خود، شنا و تيراندازى بياموزيد.» (۱) درباره اسب سواری نیز چنین توصیه‌ای شده است. (۲)
سلامتی آن قدر اهمیت دارد که حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: «سلامتی بالاترین نعمت است». (۳)
و نکته مهم اینکه سلامتى میوه ورزش است. در روایتی از نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز آمده است که: «نزد خداوند، مؤمن قوی، از مؤمن ضعیف بهتر و محبوب تر است». (۴) بنابراین اگرچه ورزش در اسلام واجب نشده؛ اما تاکید فراوانی بر آن شده است.
پی‌نوشت‌ها:
۱. کلینی، محمد، الكافی، ج ۶، ص ۴۷.
۲. كنز العمّال، ج ۴، ص ۳۴۴.
۳. آمدی، عبدالواحد، غرر الحکم و درر الکلم، ج ۱، ص ۵۶.
۴. مسلم، صحیح مسلم، ج ۸، ص ۵۶.