پاسخ:
اینکه فرمودید روزه در قبل از اسلام بیش از یک ماه بوده، مطلب مستند و معتبری نیست.
درباره‌ی روزه در ادیان گذشته، در قاموس کتاب مقدّس می‌گوید: به طور کلّی در تمام اوقات در میان هر طائفه و هر ملّت و مذهب، در موقع ورود اندوه و زحمت غیر مترقّبه معمول بوده است ... . قوم یهود غالباً در موقعی که فرصت یافته می‌خواستند اظهار عجز و تواضع در حضور خدا نمایند، روزه میداشتند، تا گناهان خود را اعتراف نموده، به واسطه روزه و توبه، رضای حضرت اقدس إلهی را تحصیل نمایند.[1]
بر اساس روایات نیز، روزه‌ی ماه رمضان بر امت‌های گذشته واجب نبوده و فقط انبیاء آنان در ماه رمضان روزه می‌گرفته‌اند. حفص از حضرت امام صادق(علیه السلام) روایت نموده که آن‌حضرت فرمود: «آفریدگار روزه‌ی ماه رمضان را بر امت‌های گذشته واجب ننموده بود». راوی عرضه داشت پس مفاد آیه‌ی شریفه‌ی «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ» چیست؟ حضرت فرمود: «روزه‌ی ماه مبارک رمضان فقط بر پیامبران واجب بوده و تنها امت اسلام است که بر همه‌ی پیروان توحید برتری یافته و در انجام این فریضه با پیامبران دیگر در یک تراز قرار گرفته است».[2]
پی نوشت ها:
1. مصطفوی، حسن، تفسیر روشن، مرکز نشر کتاب، تهران، 1380شش.ج 2، ص 372.
2. شیخ صدوق، فضائل الاشهر الثلاثه، محقق و مصحح: عرفانیان یزدی، غلامرضا، ، کتاب فروشی داوری، قم، 1396ق.ص 124.
موضوع: