پاسخ:
در باره نشستن در مسجد و یا مدت نماز خواندن، که جزء عمر انسان محسوب نشود، روایت نداریم.
در دو مورد فقط روایت داریم که عرض می شود:
در خصوص زائر امام حسین (علیه السلام) روایت داریم که که این مدتی که در راه زیارت است (رفت و برگشت) جزء عمرش محاسبه نمی شود: «وَ لَا تُعَدُّ أَيَّامُ زَائِرِيهِ جَائِياً وَ رَاجِعاً مِنْ عُمُرِه»(1)
هم چنین درباره نشستن بر سر سفره غذا هم روایت داریم که طول بدهید نشستن بر سر سفره غذا را، جزء عمرتان محسوب نمی شود: «أَطِيلُوا الْجُلُوسَ عَلَى الْمَوَائِدِ فَإِنَّهَا سَاعَةٌ لَا تُحْسَبُ مِنْ أَعْمَارِكُمْ»(2)
برای مورد دیگری روایت نداریم.
نکته: محسوب نشدن جزء عمر انسان، معنایش لزوما طول عمر یا اضافه شدن به مقدار مدت عمر انسان نیست بلکه می توان ناظر باشد به محاسبه قیامت؛ یعنی در قیامت، این موارد مورد حسابرسی و سؤال قرار نمی گیرند.
پی نوشت ها:
1. طوسی، الامالی، دارالثقافه ـ قم، ص317، ح91.
2. طبرسی، مکارم الاخلاق، الشریف الرضی، ص 41.
موضوع: