پاسخ:
خیر، چنین نیست.
قرآن کریم از ابتدای نزول شریفش، هم به صورت مکتوب توسط کاتبان وحی نگارش می شد و هم به صورت شفاهی به حفظ مردم می رسید. از آن جا که ادوات نگارش در صدر اسلام و بویژه در جزیره العرب محدود بود، لذا نسخه های مکتوب قرآن کریم به نحوی نبود که هر مسلمان یک قرآن داشته باشد، اما برای ثبت و کتابت آیات قرآن در نسخه ای که برای پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) کتابت می شد از ابزار رایج کتابت استفاده می کردند؛ اما مردم یعنی آن هایی که سواد نوشتن داشتند هم نسخه هایی برای خودشان نگارش می کردند.
در خصوص حفظ و از بر کردن هم از همان ابتدای نزول آیات، مسلمانان اهتمام تام به حفظ و از بر کردن تمامی آیات می نمودند و این امر آن چنان از رواج و اهتمامی در میان مسلمانان برخوردار بود که پس از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله) یکی از خلفا که می خواست یک "واو" از یک آیه کم کند با واکنش شدید و بسیار تند مسلمانان مواجه شد. آنان نه تنها نسبت به حفظ آیات و کلمات، که به حفظ اِعراب قرآن کریم نیز اهتمام بسیار داشتند.
آن چه شما شنیده اید که تا یکصد سال بعد از پیامبر (صلی الله علیه و آله) هیچ مکتوبی از ایشان نگارش نشد، مربوط به احادیث آن حضرت است، نه قرآن کریم.
پس از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله) خلیفه دوم منع کرد که کسی از پیامبر چیزی غیر از قرآن نقل نماید و گفت "حسبنا کتاب الله" (کتاب خدا برای ما کافی است)؛ و این یعنی قرآن کریم مورد استناد است پس بنا بر همین تصریح، در همین یکصد سال هم قرآن مرجع مسلمانان و در دسترس آنان بود.
ضمن این که همان منع نقل از پیامبر هم مخصوص شیعه نیست بلکه در باره اهل سنت زیرا شیعیان به صورت آشکار و پنهان به ضبط احادیث نبوی اهتمام داشته و از طریق ائمه معصومین (علیهم السلام) به روایات پیامبر دسترسی داشتند.
برای مطالعه بیشتر به کتب تاریخ قرآن مانند «تاریخ قرآن» از «رامیار» یا «حجتی کرمانی» مراجعه کنید.
بنابراین:
چنین مطلبی در باره قرآن نیست بلکه درباره احادیث است؛ آن هم نه درباره شیعیان، بلکه درباره اهل سنت، زیرا شیعیان از طریق اهل بیت (علیهم السلام) به روایات پیامبر (صلی الله علیه و آله) دسترسی داشتند.
موضوع: