پاسخ:
از امام علی (علیه السلام) روایت شده که فرمودند: «هُوَ شَابٌّ مَرْبُوعٌ حَسَنُ الْوَجْهِ حَسَنُ الشَّعْرِ یَسِیلُ شَعْرُهُ عَلَی مَنْکِبَیْهِ وَ نُورُ وَجْهِهِ یَعْلُو سَوَادَ لِحْیَتِهِ وَ رَأْسِهِ بِأَبِی ابْنُ خِیَرَهِ الْإِمَاء»؛ او جوانی چهار شانه، نیکو صورت و نیکو موی می باشد که موی او بر شانه هایش فرو ریخته و درخشندگی چهره اش، سیاهی موی محاسن و سر او را تحت الشعاع قرار می دهد. پدرم فدای او باد که فرزند بهترین بانوان است.(1)
در کتاب «موعود شناسی» به حسب روایات، اوصاف ظاهری حضرت چنین بیان شده است:
امام زمان (علیه السّلام) بعد از شهادت پدرش هنگامی که برای نماز بر جنازه او حاضر شد مردم او را مشاهده کردند در حالیکه طفلی گندمگون بود، با موهای فری و بین دندان های جلو او باز بود.
«شیخ طوسی» (رحمه اللّه) از برخی کسانی که حضرت را در خلال غیبت صغرا مشاهده کردند نقل می کند که آن حضرت جوانی زیبارو، با بویی معطّر، و هیبتی عظیم بود. راوی می گوید: «هنگامی که سخن می گفت، کسی را بهتر از او در سخن گفتن ندیدم.»
در روایتی دیگر می خوانیم که راوی گفت: «حضرت جوانی گندمگون بود و هرگز کسی را به مانند او در زیبایی و اعتدال قامت ندیدم.»
و در روایتی دیگر آمده است: «قد او نه طولانی است و نه کوتاه، بلکه معتدل القامه است. سر مبارکش گرد و پیشانی اش پهن است. بینی او کشیده و گونههای او صاف و بر گونه راستش خالی است.»(2)
در این زمینه روایات مشابهی دیگر هم هست.(3)
در روایتی درباره مشخصات ظاهری امام مهدی(علیه السلام) در هنگام ظهور، آمده که از علامت و نشانه های ایشان این است که از نظر سن و سال، پیر ولی از نظر قیافه و شکل، جوان و حدود چهل ساله هستند و تا آخر عمر نیز به همین شکل می مانند و گذر ایام، شکل ایشان را تغییر نمی دهد.(4)
پی نوشت ها:
1. طوسی، الغیبه، دار المعارف الاسلامیه ـ قم، ص 470.
2. رضوانی، موعود شناسی و پاسخ به شبهات، مسجد مقدس جمکران، ص 437.
3. مجلسی، بحار الانوار، بیروت، ج 51، ص 40 و 41.
4. همان، ج 52، ص 285.